1. Metal çubuklar veya pimler:
- Paslanmaz çelik: Eksternal fiksatörler için en yaygın malzeme. Güçlü ve dayanıklıdır ancak zamanla ciltte tahrişe ve korozyona neden olabilir.
- Titanyum: Paslanmaz çeliğe göre daha hafif ve biyolojik olarak daha uyumludur. Cilt tahrişine ve korozyona neden olma olasılığı daha düşüktür.
- Karbon fiber: Hafif ve radyolüsent (X ışınlarını engellemez). Genellikle geçici sabitleme için kullanılır.
2. Vidalar:
- Paslanmaz çelik: Dış sabitleme vidaları için en yaygın malzeme.
- Titanyum: Paslanmaz çeliğe göre daha hafif ve biyolojik olarak daha uyumludur.
- Çok eksenli vidalar: Karmaşık kırıklar için yararlı olabilecek şekilde yerleştirme sonrasında vida açısının ayarlanmasına izin verin.
3. Kelepçeler:
- Paslanmaz çelik: Dış sabitleme kelepçeleri için en yaygın malzeme.
- Titanyum: Paslanmaz çeliğe göre daha hafif ve biyolojik olarak daha uyumludur.
- Çok eksenli kelepçeler: Karmaşık kırıklar için yararlı olabilecek iki çubuk arasındaki açının ayarlanmasına izin verin.
4. Kemik çimentosu:
- Polimetil metakrilat (PMMA): En sık kullanılan kemik çimentosu. Güçlü bir sabitleme sağlar ancak çıkarılması zor olabilir.
- Kalsiyum fosfat çimentosu: Biyouyumluluğu daha yüksek ve çıkarılması daha kolay olan PMMA'ya alternatif.
5. Yumuşak doku koruması:**
- Dolgu: Kırık bölgesinin etrafındaki deri ve yumuşak dokuları eksternal fiksatörden korumak için kullanılır.
- Destekleyiciler: Kırık bölgesini desteklemek ve stabilize etmek için kullanılır.
Kırıkların eksternal fiksasyonu için kullanılan prosedürler:
1. Kapalı redüksiyon:
- Kırığın herhangi bir kesi yapılmadan yerine yerleştirildiği cerrahi olmayan prosedür.
- Daha sonra kırığı yerinde tutmak için eksternal fiksatör uygulanır.
2. Açık redüksiyon ve internal fiksasyon (ORIF):
- Kırık bölgesine ulaşmak için bir kesiğin açıldığı cerrahi prosedür.
- Daha sonra kırık parçaları vidalar, plakalar veya çivilerle hizalanır ve yerinde tutulur.
- Ek destek ve stabilite sağlamak için eksternal fiksatör uygulanabilir.
3. Tek başına eksternal fiksasyon:
- Bazı durumlarda internal tespit yapılmadan tek başına eksternal tespit kullanılabilir.
- Bu genellikle karmaşık kırıklar için veya ameliyat için iyi aday olmayan hastalardaki kırıklar için yapılır.