Feldspatlardaki kırılma tipik olarak kristal kafes içindeki iyi tanımlanmış zayıflık düzlemleri boyunca meydana gelir. Bu düzlemler genellikle kristalin bölünme yönlerine paraleldir. Bölünme, bir mineralin atomlarının veya iyonlarının düzenlenmesi nedeniyle belirli düzlemler boyunca kırılma eğilimidir.
Feldspatlarda en yaygın bölünme yönü, dikey kristalografik eksene (c ekseni) dik olan bazal düzleme paraleldir. Bu, bazal bölünme olarak bilinen farklı bir kırık tipiyle sonuçlanır.
Feldspatlar kırılmaya maruz kaldıklarında, bölünme düzlemleri boyunca kırılma eğilimi gösterirler ve pürüzsüz ve yansıtıcı yüzeyler üretirler. Bu yüzeylere bölünme yüzleri veya bölünme düzlemleri denir. Mineral türüne ve kristal mükemmelliğine bağlı olarak yarılma az ya da çok belirgin olabilir.
Feldspatlardaki bazal bölünme ortoklaz ve mikroklin dahil alkali feldspatlarda tipik olarak iyi gelişmişken, plajiyoklaz feldispatlarda daha az belirgin olabilir. Bazı feldspat minerallerinde dikey kristalografik eksene paralel prizmatik bölünme gibi diğer bölünme yönleri de gözlemlenebilir.
Ayrıca feldispatlar, mineralin bölünme yönleriyle ilgisi olmayan, düzgün, kavisli veya kabuk benzeri bir kırılma olan konkoidal kırılma da sergileyebilir. Konkoidal kırılma, mineral herhangi bir tercih edilen bölünme düzlemi olmadan tekdüze olmayan bir şekilde kırıldığında meydana gelir.
Feldispat kırılma özelliklerinin anlaşılması mineraloji, petroloji ve malzeme biliminde farklı feldispat minerallerinin tanımlanması ve ayırt edilmesi, kaya dokularının analiz edilmesi ve kayaları etkileyen deformasyon ve değişim süreçlerinin incelenmesi açısından önemlidir. Bu özelliklerin aynı zamanda seramik, cam ve diğer feldispat bazlı malzemelerin üretimi gibi çeşitli endüstriyel uygulamalarda da etkileri vardır.