1. Kıkırdak ve Kemik :Embriyoda iskelet sisteminin büyük bir kısmı esnek ve dayanıklı bir doku olan kıkırdaktan oluşur. Kıkırdak, büyüme ve harekete izin verirken gelişmekte olan vücuda destek ve yapı sağlar. Embriyo geliştikçe, kıkırdağın bir kısmı yavaş yavaş ossifikasyon adı verilen bir süreçten geçer ve yerini sert kemik dokusu alır.
2. Kemikler ve Eklemler :Embriyo kemikleri yetişkin kemiklerine göre daha küçük ve yumuşaktır. Kemikler arasındaki eklemler de daha az gelişmiş ve daha esnektir. Bu esneklik, gelişim sırasında vücudun büyümesine ve şekil değiştirmesine olanak sağlaması açısından önemlidir.
3. Kafatası :Embriyonun kafatası vücudun geri kalanına göre nispeten büyüktür. Kafatasının kemikleri daha ince ve daha esnek olup beynin büyümesine ve genişlemesine izin verir. Kafatasında ayrıca kemiklerin henüz kaynaşmadığı yumuşak noktalar olan fontaneller de bulunur. Bu fontaneller, doğum sırasında başın şekillenmesini ve doğum kanalından geçmesini sağlar.
4. Omurga :Embriyonun omurgası da başlangıçta kıkırdaktan oluşur ve gelişme ilerledikçe yavaş yavaş kemikleşir. Omurgalar yetişkinlere göre daha küçük ve daha az belirgindir. Omurganın lomber ve torakal kavisler gibi eğrilikleri, çocuk büyüdükçe ve ayağa kalkıp yürümeye başladıkça yavaş yavaş gelişir.
5. Büyüme Plakaları :Embriyolarda ve küçük çocuklarda, uzun kemiklerin uçlarında yer alan özel kıkırdak bölgeleri olan büyüme plakaları bulunur. Bu büyüme plakaları, birey yetişkinliğe ulaşana kadar kemiklerin uzamasına ve uzamasına izin verir.
Genel olarak embriyonun iskelet sistemi, büyüme ve gelişmeye izin verecek esneklik ve uyarlanabilirlik ile karakterize edilir. Embriyo çocuk ve yetişkin olarak olgunlaştıkça, kıkırdak yavaş yavaş kemikleşir, kemikler daha yoğun ve sert hale gelir ve iskelet sistemi yetişkin biçimini ve işlevini kazanır.