Bilgi Eksikliği ve Korku :1980'lerin başı HIV/AIDS konusunda sınırlı bir anlayışa sahipti. Hastalık başlangıçta belirli risk gruplarıyla ilişkilendirilen bir "eşcinsel hastalığı" olarak algılanıyordu. Korku ve yanlış bilgi, AIDS'li kişilerin durumlarından bir şekilde ahlaki olarak sorumlu oldukları yönünde damgalanmaya ve varsayımlara yol açtı.
Medyada Sansasyonalizm :Medya sıklıkla HIV/AIDS'i sansasyonel ve korkutucu bir konu olarak sundu ve bunu halk sağlığına yönelik ciddi bir tehdit olarak gösterdi. Bu haber korkuyu artırdı ve enfekte bir kişiyle gündelik temasın virüsü bulaştırabileceği yönündeki yanlış algıya katkıda bulundu.
Etkili Tedavilerin Yokluğu :AIDS krizinin ilk yıllarında etkili tedaviler mevcut değildi. Hastalığın ciddiyeti ve yüksek ölüm oranı, etkilenenlere yönelik korkuyu ve ayrımcılığı daha da artırdı.
Sosyal ve Kültürel Tutumlar :Eşcinselliğe, uyuşturucu kullanımına ve bazı dışlanmış topluluklara yönelik toplumsal tutumlar, AIDS'li kişilerin karşılaştığı ayrımcılığı daha da artırdı. Önyargılar ve stereotipler, daha yüksek risk altında olduğu düşünülen kişilerin dışlanmasına ve dışlanmasına yol açtı.
Sağlık Hizmetlerinde ve Kamu Hizmetlerinde Ayrımcılık :AIDS'li kişiler sıklıkla sağlık sistemi içerisinde ayrımcılığa maruz kalıyor ve bu durum teşhis, tedavi ve temel hizmetlere erişimde gecikmelere yol açıyor. Bulaşma korkusu bazı tıp uzmanlarının tedaviyi reddetmesine yol açarken, okullar ve işyerleri gibi kamu tesisleri kısıtlamalar ve izolasyon önlemleri uyguladı.
Korkuya Dayalı Politikalar ve Seyahat Kısıtlamaları :Çeşitli ülkelerdeki hükümetler, seyahat kısıtlamaları ve zorunlu HIV testi dahil olmak üzere ayrımcı politikalar uyguladı. Bu, AIDS'li insanları daha da damgaladı ve onların hareket özgürlüğünü ve uluslararası desteğe erişimlerini engelledi.
Kapsamlı Eğitim ve Farkındalık Eksikliği :HIV/AIDS konusunda halkın yetersiz eğitimi ve farkındalığı, hastalıkla ilgili yanlış bilgilendirme ve damgalamaya katkıda bulundu. Kapsamlı cinsel eğitimin ve net mesajların bulunmaması, virüsün yayılmasını önleme çabalarını engelledi.
Sosyal İzolasyon :AIDS'li kişiler, korku ve bulaşma konusundaki yanlış kanılar nedeniyle sıklıkla topluluklarından, ailelerinden ve arkadaşlarından izole ediliyordu. Bu sosyal izolasyonun derin psikolojik ve duygusal sonuçları oldu ve hastalıkla başa çıkmada karşılaştıkları zorlukları daha da artırdı.
Zamanla HIV/AIDS'e ilişkin bilimsel anlayış geliştikçe, etkilenenlerin karşılaştığı ayrımcılığın giderilmesine yönelik çabalar sarf edildi. Eğitim kampanyaları, savunuculuk girişimleri ve etkili tedavilerin geliştirilmesi, hastalıkla ilgili damgalama ve ayrımcılığa yavaş yavaş meydan okudu. Bununla birlikte, ayrımcılığın mirası çeşitli biçimlerde varlığını sürdürüyor ve damgalamayla mücadele etmek, herkes için eşit haklar ve sağlık hizmetlerine erişim sağlamak için devam eden çabaların önemini vurguluyor.