1. Bitkisel İlaç:
Karanlık Çağlarda tıbbi tedavinin temel dayanaklarından biri bitkisel ilaçlardı. İnsanlar iyileştirici özellikleri için çeşitli bitkileri, şifalı otları ve kökleri kullandılar. Bitkisel ilaçlar çoğunlukla bitki uzmanları, çoğunlukla keşişler veya bilge kadınlar tarafından reçete ediliyordu.
2. Kan alma:
Kan alma, Karanlık Çağlarda ateş ve enfeksiyonlar da dahil olmak üzere çeşitli hastalıkların tedavisi için yaygın olarak uygulanıyordu. İnanış, "kötü" veya saf olmayan kanın vücuttan atılmasının vücuttaki dengenin yeniden sağlanmasına yardımcı olacağı yönündeydi.
3. Hacamat:
Hacamat, ısıtılmış kapların cilde yerleştirilmesini ve vakum etkisi yaratılmasını içeriyordu. Bunun toksinleri ve yabancı maddeleri dışarı atarak genel sağlığı iyileştirdiğine inanılıyordu.
4. Tılsımlar ve Batıl İnançlar:
Tıbbi bilginin sınırlı olduğu bir dönemde pek çok insan şifa için tılsımlara, tılsımlara ve batıl uygulamalara yöneldi. Muskalar takılıyor, belirli ritüeller yapılıyor ve hastalıklardan korunmak için büyülü sözler okunuyordu.
5. Kutsal Emanetler ve Azizler:
Karanlık Çağlar dini inançlarla doluydu ve birçok insan ilahi müdahalenin hastalıkları iyileştirebileceğine inanıyordu. Dualar, kutsal emanetler ve ünlü azizlerin türbelerine yapılan hac ziyaretleri, ruhsal şifanın yaygın biçimleriydi.
6. Fizik Tedavi:
Bazı rahatsızlıkların tedavisinde temel fizik tedavi biçimleri kullanıldı. Ağrıyı hafifletmek için masaj ve sıcak kompres uygulandı, fiziksel rehabilitasyon için egzersizler önerildi.
7. Cerrahi İşlemler:
Karmaşık ameliyatlar nadir olmasına rağmen Karanlık Çağlarda özel prosedürler uygulandı. Bazı hekimlerin dağlama, amputasyon ve ilkel yara tedavisi konularında bilgisi vardı.
8. İzolasyon:
Bulaşıcı hastalık vakalarında enfeksiyonun yayılmasını önlemek için izolasyon uygulandı. Hastalarla sağlıklılar arasındaki teması sınırlayan karantina önlemleri uygulandı.
9. Ampirik Uygulamalar:
Bazı tıp pratisyenleri ampirik gözlem ve deneyimlerinden yararlandılar. Etkili yöntemleri keşfetmek için farklı çareler ve tedaviler denediler.
10. Klasik Tıp Metinleri:
Ortaçağ bilim adamları tıbbi rehberlik için eski Yunan ve Roma tıbbi metinlerine güvendiler. Hipokrat ve Galen'in yazıları insan vücudunu ve hastalıklarını anlamak için önemli çerçeveler sağladı.
Karanlık Çağlar boyunca tıbbi bilgi ve uygulamaların, yaygın batıl inançlar ve bilimsel ilerlemelerin eksikliği nedeniyle sınırlı olduğunu belirtmek önemlidir. Buna ek olarak, tedavi seçenekleri genellikle sosyal statüden etkileniyordu ve daha yüksek sosyal statüye sahip olanların bakıma daha iyi erişimi vardı. Bu sınırlamalara rağmen, bu dönemde tıp, sağlık hizmetlerinin ilerlemesine katkıda bulunacak olan tıbbi bilginin korunmasında ve aktarılmasında önemli bir rol oynadı.