1. Aspirasyon riski: Kritik hastalarda öğürme refleksi bozulabilir ve bilinç azalabilir, bu da aspirasyon riskini artırabilir. Mide kalıntısının kontrol edilmesi, midede, mekanik ventilasyon veya spontan solunum sırasında akciğerlere aspire edilebilecek önemli miktarda sindirilmemiş yiyecek veya sıvı olup olmadığının belirlenmesine yardımcı olur.
2. Beslenme intoleransı: Mide kalıntısının izlenmesi, hastanın enteral beslenmeyi veya oral beslenmeyi tolere edip etmediğini gösterebilir. Eğer mide rezidüel hacmi sürekli olarak yüksekse, bu durum mide bulantısı, kusma, karın şişliği ve diğer komplikasyonlara yol açabilecek beslenme intoleransını gösterebilir.
3. Mide hareketliliğinin izlenmesi: Gastrik rezidüel kontrol, gastrik boşalma mekanizmasının işleyişi hakkında bilgi sağlayabilir. Midenin içeriğini boşaltmasının normalden daha uzun sürdüğü bir durum olan gecikmiş mide boşalması, artan mide rezidüel hacimleriyle tespit edilebilir.
4. Besleme protokollerinin ayarlanması: Sağlık uzmanları, gastrik kalıntı bulgularına dayanarak, aspirasyon riskini en aza indirirken en uygun beslenmeyi sağlamak için uygun beslenme hızı, mama türü ve öğün sıklığı hakkında bilinçli kararlar verebilir.
5. Komplikasyonların erken tespiti: Mide kalıntısının kontrol edilmesi, ileus, paralitik ileus veya bağırsak tıkanıklığı gibi ameliyat sonrası komplikasyonların tespit edilmesine yardımcı olabilir. Bu koşullar önemli derecede mide tutulmasına neden olabilir ve tıbbi müdahale gerektirebilir.
6. İlaç yönetimine rehberlik etmek: Bazı ilaçlar, özellikle mide boşalmasını yavaşlatan ilaçlar, diğer ilaçların emilimini ve etkinliğini etkileyebilir. Mide kalıntısının izlenmesi, sağlık hizmeti sağlayıcılarının ilaç dozunu ve zamanlamasını buna göre ayarlamasına yardımcı olabilir.
7. Araştırma ve klinik çalışmalar: Gastrik rezidü ölçümleri, belirli hasta popülasyonlarında farklı beslenme stratejilerinin ve müdahalelerinin etkinliğini değerlendirmek için klinik araştırmalarda ve beslenme çalışmalarında rol oynar.