Koku reseptörleri burunda bulunurlar ve havadaki kimyasalların tespitinden sorumludurlar. Bu kimyasallar yemek kokularından parfümlere, çiçek kokularına kadar her şey olabilir. Koku alma reseptörleri son derece hassastır ve çok küçük miktarlardaki kimyasalları bile tespit edebilirler.
Tat alma reseptörleri Öte yandan dilde bulunurlar ve gıdalardaki kimyasalların tespitinden sorumludurlar. Bu kimyasallar tatlıdan ekşiye ve tuzluya kadar her şey olabilir. Tat alma reseptörleri, koku alma reseptörleri kadar hassas değildir ve aktive edilmeleri için daha yüksek konsantrasyonda kimyasallara ihtiyaç duyarlar.
Koku alma ve tat alma reseptörleri arasındaki bir diğer önemli fark, bilgiyi kodlama şeklidir. Koku alma reseptörleri moleküllerin şekline ilişkin bilgiyi kodlarken, tat alma reseptörleri moleküllerin yüküne ilişkin bilgiyi kodlar. Kodlamadaki bu farklılık, koku reseptörlerinin çok çeşitli kimyasallar arasında ayrım yapmasına olanak tanırken, tat alma reseptörleri yalnızca birkaç temel tadı ayırt edebilir.
Son olarak koku ve tat alma reseptörleri koku ve tat alma duyumuzda farklı roller oynar. Olfaktör reseptörler koku alma duyusundan, tat alma reseptörleri ise tat alma duyusundan sorumludur. Bununla birlikte, iki duyu genellikle birbiriyle yakından bağlantılıdır ve karmaşık ve incelikli bir lezzet deneyimi yaratmak için birlikte çalışabilirler.
Sonuç olarak Koku ve tat alma reseptörlerinin her ikisi de kemoreseptörlerdir, ancak yapılarında, işlevlerinde ve koku ve tat duyularımızdaki rollerinde bazı önemli farklılıklar vardır.