Geçici tanı, kesin tanı koymak için yeterli bilgi olmadığında yapılan geçici tanıdır. Hastanın semptomlarına, fizik muayene bulgularına ve laboratuvar test sonuçlarına dayanmaktadır. Daha fazla bilgi elde edildikçe geçici tanı değiştirilebilir.
Bazı durumlarda hastanın semptomları belirli bir duruma özgü olmadığında geçici tanı konulabilir. Örneğin bir hasta, apandisit, gastroenterit veya irritabl bağırsak sendromu gibi çeşitli durumların neden olabileceği karın ağrısıyla başvurabilir. Bu durumda sağlık uzmanı geçici olarak "karın ağrısı" tanısı koyabilir ve ağrının nedenini belirlemek için ileri tetkikler isteyebilir.
Birincil tanı genellikle geçici tanıdan daha spesifiktir. Örneğin, yukarıdaki örnekteki hastaya apandisit tanısı konulursa, birincil tanı "karın ağrısı" yerine "apandisit" olacaktır.
Hem birincil hem de geçici tanılar hasta bakımı için önemlidir. Birincil tanı, sağlık uzmanının bir tedavi planı geliştirmesine yardımcı olur. Geçici tanı, sağlık hizmeti sağlayıcısının daha fazla bilginin gelmesini beklerken hastayı tedavi etmeye başlamasına olanak tanır.