Harmonik görüntüleme, ultrason görüntüleri oluşturmak için doku harmoniklerini kullanır. Geleneksel ultrason sistemleri, görüntü oluşturmak için dönüştürücünün temel frekansını kullanırken, harmonik görüntüleme sistemleri, temel frekansın doku yapılarıyla etkileşimi ile oluşturulan daha yüksek frekanslı bileşenleri (harmonikler) kullanır.
Harmonik sinyal (har), temel sinyal (f) ile şu şekilde ilişkilidir:
$$\text{Harmonik}=2\text{f, 3f, 4f, vb.}$$
Harmonik görüntüleme, geleneksel ultrasona göre çeşitli avantajlar sunar:
1. Geliştirilmiş çözünürlük: Harmonik görüntüleme, harmonik frekansların daha kısa dalga boyuna bağlı olarak daha yüksek çözünürlüklü görüntüler sağlayabilir. Bu, doku ayrıntılarının ve küçük yapıların daha iyi görselleştirilmesine olanak tanır.
2. Daha az gürültü: Harmonik görüntüleme, görüntülerdeki gürültüyü ve dağınıklığı azaltarak görüntü kalitesinin artmasını sağlar.
3. Geliştirilmiş kontrast: Harmonik görüntüleme, farklı doku tipleri arasında daha iyi kontrast sağlayarak yapıların tanımlanmasını ve ayırt edilmesini kolaylaştırır.
4. Penetrasyon: Harmonik sinyaller genellikle temel frekanslardan daha iyi nüfuza sahiptir ve daha derin yapıların görselleştirilmesine olanak tanır.
Harmonik yüksek değeri, harmonik sinyalin yoğunluğunu veya genliğini ifade eder. Daha yüksek bir harmonik yüksek değeri belirli doku özelliklerine veya koşullarına karşılık gelebilir. Örneğin, yüksek harmonik yüksek değerler aşağıdakilerle ilişkilendirilebilir:
- Artan doku yoğunluğu: Fibrozis veya kalsifikasyon gibi yoğun dokular, artan akustik empedansları nedeniyle daha yüksek harmonik sinyaller üretebilir.
- Artırılmış sertlik: Tümörler veya yara dokusu gibi daha sert dokular da daha yüksek harmonik sinyaller üretebilir.
- Doğrusal olmayan doku özellikleri: Bazı dokular doğrusal olmayan davranışlar sergiler ve bu da daha yüksek harmonik sinyallere neden olabilir.
Harmonik yüksek değerlerin yorumlanmasının genel ultrason bulguları ve klinik bağlamla birlikte yapılması gerektiğine dikkat etmek önemlidir. Yüksek harmonik sinyallerin varlığı tek başına mutlaka spesifik bir patolojiye işaret etmez ve doğru tanı için daha ileri değerlendirme gerekebilir.