- DNA veya RNA replikasyonu:Virüsler sıklıkla konakçının genetik materyali yerine kendi genomunun kopyalarını oluşturmak için konakçı hücrenin replikasyon mekanizmasını ele geçirir.
- Protein sentezi:Virüs, yeni virüs parçacıklarının birleşmesi için gerekli olan viral proteinleri üretmek için konakçı hücrenin protein sentez aparatını kullanabilir.
- Hücresel metabolizma:Virüsler, kendi çoğalmalarını desteklemek için konakçı hücrenin metabolizmasını değiştirebilir. Örneğin bazı virüsler hücreyi, virüsün replikasyon döngüleri için ihtiyaç duyduğu ATP formunda daha fazla enerji üretmeye teşvik eder.
- Hücre sinyal yolları:Virüsler, bağışıklık sisteminden kaçmak veya çoğalmaları için uygun bir ortam yaratmak için hücre sinyal yollarını manipüle edebilir. Avantajları doğrultusunda belirli sinyal yollarını etkinleştirebilir veya engelleyebilirler.
- Membran füzyonu ve salınımı:Bazı virüsler, enfekte olmuş hücrelerden çıkmak ve komşu hücrelere yayılmak için konakçı hücrenin membran füzyon mekanizmalarını kullanır. Bu, konakçı hücre zarının bütünlüğünü bozabilir ve hücresel fonksiyonları tehlikeye atabilir.
- İmmünomodülasyon:Virüsler, konağın bağışıklık tepkilerinden kaçmak için stratejiler geliştirmiştir. Bağışıklığın tanınmasına müdahale eden, bağışıklık hücresi aktivitesini baskılayan ve hatta bağışıklık sistemini kendi avantajlarına göre uyaran proteinler üretebilirler.
- Hücre ölümü:Viral enfeksiyon, apoptoz (programlanmış hücre ölümü) veya nekroz (düzenlenmemiş hücre ölümü) dahil olmak üzere çeşitli mekanizmalar yoluyla hücre ölümüne yol açabilir. Hücre ölümünün kapsamı ve türü, virüs türüne ve konakçı hücre yanıtına bağlıdır.
Virüsler, hücresel işlevleri değiştirerek, esasen konakçı hücreleri kendi çoğalma ve iletim ihtiyaçlarına hizmet edecek şekilde yeniden programlar. Bu değişiklikleri anlamak, bilim adamlarının spesifik viral fonksiyonları hedef alan ve konakçı hücreleri hasardan koruyan antiviral tedaviler geliştirmelerine yardımcı olur.