1. Spirometri:Spirometri, akciğer kapasitesini ölçmek için yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. Solunum sırasında havanın hacmini ve akışını ölçen bir cihaz olan spirometreye bağlı bir ağızlığa üflemeyi içerir. Spirometre, bir kişinin derin bir nefes aldıktan sonra zorla nefes verebileceği hava miktarı olan zorlu hayati kapasiteyi (FVC) ve bir kişinin nefes verebileceği hava miktarı olan bir saniyedeki zorlu ekspirasyon hacmini (FEV1) kaydeder. FVC manevrasının ilk saniyesinde. Bu ölçümler akciğer fonksiyonunun değerlendirilmesine ve astım, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) ve kısıtlayıcı akciğer hastalıkları gibi solunum koşullarının tespit edilmesine yardımcı olur.
2. Pletismografi:Pletismografi, akciğer kapasitesini ölçmek için kullanılan diğer bir yöntemdir. Vücut pletismografı adı verilen hava geçirmez bir odada oturmayı veya ayakta durmayı içerir. Odanın hava basıncı değişir ve kişinin solunum hareketleri odanın hacminde değişikliklere neden olur. Bu hacim değişiklikleri ölçülür ve akciğerlerin tutabileceği toplam hava miktarını temsil eden toplam akciğer kapasitesi (TLC) ve akciğerlerde kalan hava miktarı olan rezidüel hacim (RV) dahil olmak üzere çeşitli akciğer hacimlerini hesaplamak için kullanılır. Normal bir ekshalasyondan sonra akciğerler.
3. Akciğer difüzyon kapasitesi:Akciğer difüzyon kapasitesi, akciğerlerdeki gaz alışverişinin etkinliğini ölçer. Tipik olarak spirometri sırasında kişinin karbon monoksit veya helyum gibi bir gaz karışımını solumasını sağlayarak ve gazın ne kadarının akciğerlerden kan dolaşımına aktarıldığını ölçerek gerçekleştirilir. Akciğer difüzyon kapasitesi, akciğerlerde gaz değişiminin gerçekleştiği küçük hava keseleri olan alveollerin fonksiyonunun değerlendirilmesine yardımcı olur.
4. Azot yıkama:Azot yıkama, akciğer hacimlerini, özellikle de normal bir nefes verme sonrasında akciğerlerde kalan hava miktarı olan fonksiyonel rezidüel kapasiteyi (FRC) ölçmek için kullanılan bir tekniktir. Bir süre boyunca saf oksijenin solunmasını içerir ve daha sonra kişinin verdiği nefes toplanır ve nitrojenin akciğerlerden yıkanma hızını belirlemek için analiz edilir.
Bu yöntemler sıklıkla akciğer kapasitesini değerlendirmek, solunum koşullarını teşhis etmek ve tedavilerin etkinliğini izlemek için solunum fonksiyon testlerinde kullanılır. Yöntemin seçimi, bireyin sağlık durumu, ihtiyaç duyulan spesifik bilgi ve ekipmanın mevcudiyeti gibi çeşitli faktörlere bağlı olabilir.