1. Burun Boşluğu: Burun boşluğu, solunan havanın birincil giriş noktasıdır. Nazal pasajların astarında bulunan, goblet hücreleri adı verilen özel hücreler, mukus salgılar. Burunda üretilen mukus, toz, polen ve diğer parçacıkların daha derin solunum yollarına girmesini engellemeye yardımcı olur.
2. Trakea ve Bronşlar: Trakea ve bronşlar gırtlaktan akciğerlere giden ana hava geçitleridir. Trakea ve bronşların iç astarında mukus üreten goblet hücreleri bulunur. Bu büyük hava yollarında üretilen mukus, solunan yabancı parçacıkların yakalanmasına yardımcı olur ve bunların daha küçük hava yollarına ve akciğerlere ulaşmasını engeller.
3. Bronşçuklar: Bronşçuklar, bronşlardan ayrılan ve doğrudan akciğerlerdeki alveollere giden daha küçük hava yollarıdır. Bronşçuklarda ayrıca mukus üreten goblet hücreleri de bulunur. Büyük hava yollarına kıyasla daha küçük miktarlarda bulunmasına rağmen bu mukus, bronşiyollerin korunmasına ve nemlendirilmesine yardımcı olur.
4. Alveoller: Alveoller akciğerlerde gaz değişiminin gerçekleştiği küçük, kese benzeri yapılardır. Alveoller, solunum sisteminin diğer kısımları gibi büyük miktarlarda mukus üretmese de, alveol sıvısı olarak bilinen, yüzeylerini kaplayan ince bir sıvı tabakasına sahiptirler. Bu sıvı, alveollerin düzgün çalışmasına ve korunmasına katkıda bulunan yüzey aktif maddeler ve bazı müsinler içerir.
Aşırı mukus üretiminin soğuk algınlığı, grip, sinüzit veya solunum yolu enfeksiyonları gibi belirli solunum rahatsızlıklarının bir işareti olabileceğini unutmamak önemlidir. Bu durumlarda, artan mukus genellikle iltihaplanma ve enfeksiyona bir tepkidir ve varlığı, zararlı maddelerin solunum yolundan yakalanıp dışarı atılmasına yardımcı olur.