1. Diyafram ve İnterkostal Kaslar:
- Nefes alma, göğüs kafesinin tabanında yer alan büyük bir kas olan diyaframın ve kaburgalar arasındaki interkostal kasların kasılmasıyla başlar.
2. Göğüs Kafesinin Genişletilmesi:
- Diyaframın kasılması diyaframın aşağı doğru hareket etmesine neden olur ve interkostal kaslar kaburgaları yukarı ve dışarı doğru çeker. Bu hareket göğüs kafesini genişletir ve göğüs boşluğunun hacmini arttırır.
3. Akciğer Genişlemesi:
- Göğüs boşluğu genişledikçe elastik yapılar olan akciğerler de genişler. Bu, dışarıdaki atmosferik basınca kıyasla akciğerlerin içindeki hava basıncında bir azalmaya neden olur.
4. Hava Basıncı Farkı:
- Basınç farkından dolayı, basıncı daha yüksek olan atmosferden gelen hava, burun veya ağız yoluyla akciğerlere ve nefes borusuna (trakea) girer.
5. Trakea ve Bronşlar:
- Trakea, her biri akciğerlere giden iki bronşa ayrılır. Bronşlar ayrıca bronşiyol adı verilen daha küçük dallara bölünür.
6. Alveoller:
- Bronşçuklar alveol adı verilen küçük hava keseciklerinde sonlanır. Alveoller, solunan havadaki oksijenin kan dolaşımına yayıldığı ve kan dolaşımından karbondioksitin alveollere yayıldığı gaz değişiminin gerçekleştiği yerdir.
7. Nefes verme:
- Nefes alındıktan sonra diyafram ve kaburgalar arası kaslar gevşeyerek göğüs boşluğunun hacminin azalmasına neden olur, bu da havayı akciğerlerden dışarı ve girdiği aynı yoldan atmosfere geri iter.
Bu nefes alma ve verme işlemi sürekli olarak gerçekleşir ve yaşamın sürdürülmesi için gerekli olan oksijen ve karbondioksitin sürekli değişimine olanak tanır.