Enflamatuar değişiklikler hücresel ve doku seviyelerinde ortaya çıkabilir. Hücresel düzeyde inflamasyon, çeşitli inflamatuar aracıları ve sitokinleri salgılayan nötrofiller, makrofajlar ve lenfositler gibi bağışıklık hücrelerinin aktivasyonunu içerir. Bu aracılar vazodilatasyona, damar geçirgenliğinin artmasına ve etkilenen bölgeye ek bağışıklık hücrelerinin toplanmasına neden olur.
Doku düzeyinde, inflamatuar değişiklikler arasında kan akışının artması yer alır ve bu da kızarıklık ve sıcaklığa neden olur. Sıvı ve bağışıklık hücrelerinin akışı şişme ve ödeme neden olur. Hasar görmüş hücreler ve doku kalıntıları birikerek ağrı ve hassasiyete neden olur. Enflamatuar medyatörlerin salınması aynı zamanda etkilenen organ veya dokunun işlevini de etkileyebilir ve nefes almada zorluk (akciğer iltihabında), karın ağrısı (bağırsak iltihabında) veya eklem sertliği (eklem iltihabında) gibi semptomlara yol açabilir.
Enflamatuar değişiklikler; enfeksiyonlar, otoimmün bozukluklar, alerjiler, kronik inflamatuar hastalıklar ve doku yaralanmaları dahil olmak üzere birçok hastalık ve durumun ortak bir özelliğidir. Zararlı ajanları ortadan kaldırmak, doku onarımını başlatmak ve iyileşmeyi desteklemek için koruyucu bir yanıt görevi görürler. Bununla birlikte, kronik veya aşırı iltihaplanma doku hasarına katkıda bulunabilir ve uygun şekilde yönetilmediği veya tedavi edilmediği takdirde komplikasyonlara ve uzun vadeli sağlık sorunlarına yol açabilir.