1. İlk Değerlendirme:
- Ebeveynler veya bakıcılar, çocuğun motor becerileri, koordinasyonu ve öğrenme güçlükleri hakkındaki endişelerini bir çocuk doktoruna veya birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısına dile getirebilir.
2. Gelişim Geçmişi:
- Sağlık uzmanı, çocuğun motor gelişim aşamaları, konuşma gelişimi, sosyal etkileşimleri ve gelişimsel kaygıları hakkında bilgiler dahil olmak üzere ayrıntılı bir gelişim geçmişi alır.
3. Fiziksel ve Nörolojik Muayene:
- Çocuğun sorunlarına katkıda bulunabilecek altta yatan tıbbi durumları dışlamak için fiziksel ve nörolojik muayene yapılır.
4. Standartlaştırılmış Test:
- Çocuğun motor becerilerini, koordinasyonunu, bilişsel yeteneklerini ve dil becerilerini değerlendirmek için standartlaştırılmış gelişimsel değerlendirmeler veya testler uygulanabilir. Bu testler çocuğun güçlü ve zayıf yönlerini ölçmeye yardımcı olur.
5. Mesleki Terapi Değerlendirmesi:
- Mesleki terapist, çocuğun motor becerilerini, koordinasyonunu, duyusal işlemlerini ve öz bakım yeteneklerini değerlendirmek için kapsamlı bir değerlendirme yapar. Değerlendirme, çocuğun çeşitli görevlerdeki performansının gözlemlenmesini içerir ve motor becerilere özgü standartlaştırılmış değerlendirmeleri içerebilir.
6. Psikolojik ve Eğitimsel Değerlendirme:
- Bir psikolog veya eğitim uzmanı çocuğun bilişsel yeteneklerini, öğrenme güçlüğünü ve duygusal sağlığını değerlendirmek için değerlendirmeler yapabilir. Bu, çocuğun gelişimini etkileyebilecek birlikte ortaya çıkan koşulların belirlenmesine yardımcı olur.
7. Ayırıcı Tanı:
- Sağlık uzmanları, serebral palsi, otizm spektrum bozukluğu veya dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (ADHD) gibi benzer semptomları olan diğer durumları dışlamak için birlikte çalışır.
8. Ekip Tartışması ve Teşhis:
- Çocuğun değerlendirilmesine katılan profesyonellerden oluşan ekip, bulguları tartışmak, teşhis üzerinde işbirliği yapmak ve bireyselleştirilmiş bir müdahale planı geliştirmek için bir araya gelir.
9. Ebeveyn ve Çocuk Katılımı:
- Ebeveynler ve çocuk, teşhis sürecine aktif olarak dahil olur ve doğru bir değerlendirmeye katkıda bulunmak için içgörülerini ve deneyimlerini sunar.
10. Takip ve İzleme:
- Çocuğun ilerlemesini takip etmek ve müdahale planını gerektiği gibi ayarlamak için düzenli takip randevuları ve sürekli izleme önerilir.
Dispraksinin teşhis sürecinin sağlık sistemine, çocuğun yaşına ve uzmanların mevcudiyetine bağlı olarak değişebileceğini unutmamak önemlidir. Erken teşhis ve teşhis, dispraksili bireylerin zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı olacak uygun müdahalelerin ve desteğin sağlanması açısından çok önemlidir.