1. Burun :Burun nefes almayı sağlayan temel organdır. Soluduğumuz havayı filtreler, ısıtır ve nemlendirir. Burun, toz ve diğer parçacıkların solunum yoluna girmesini engelleyen burun kıllarını içerir. Burun ayrıca hava akışını düzenlemeye ve solunum yolunu nemli ve korumalı tutmak için mukus üretmeye yardımcı olur.
2. Farinks :Farenks, burnu ve ağzı gırtlak ve trakeaya bağlayan kaslı bir tüp olan boğazdır. Farenks hem nefes almada hem de yutmada görev alır.
3. Gırtlak :Yaygın olarak ses kutusu olarak bilinen gırtlak, yutağı nefes borusuna bağlayan tüp benzeri bir organdır. Gırtlak, içinden hava geçtiğinde ses üreten ses tellerini içerir.
4. Trakea :Trakea veya nefes borusu, havayı gırtlaktan akciğerlere taşıyan uzun, esnek bir tüptür. Trakea, onu açık tutan ve havanın serbestçe akmasını sağlayan kıkırdak halkalardan oluşur.
5. Bronşlar :Bronşlar, trakeanın akciğerlere giren iki büyük dalıdır. Her bronş akciğerlerden birine açılır ve akciğerlere girerken bronşiyol adı verilen daha küçük tüplere bölünürler.
6. Bronşçuklar :Bronşçuklar solunum yollarının en küçük dallarıdır. Gaz değişiminin gerçekleştiği alveollere giderler. Bronşçukların duvarları, hava akışını düzenlemek için kasılabilen veya gevşeyebilen kaslarla kaplıdır.
7. Akciğerler :Akciğerler solunum sisteminin ana organlarıdır. Göğüs boşluğunda kalbin her iki yanında bulunurlar. Akciğerler, solunum işlemi sırasında oksijenin karbondioksitle değiştirildiği, alveol adı verilen milyonlarca küçük hava kesesinden oluşur.
8. Alveoller :Alveoller akciğerlerde gaz değişiminin gerçekleştiği küçük, kese benzeri yapılardır. Alveollerin ince duvarları vardır ve küçük kan damarları olan kılcal damarlarla kaplıdır. Soluduğumuz havadaki oksijen kılcal damarlara, karbondioksit ise kılcal damarlardan alveollere yayılır.
9. Diyafram :Diyafram, göğüs boşluğunun tabanında yer alan ve nefes almada hayati bir rol oynayan büyük bir kastır. Diyafram, nefes alma ve verme sırasında akciğerlere havanın girip çıkmasını sağlamak için kasılır ve gevşer.