1. Gevşeme: Duyarsızlaştırma sürecine başlamadan önce kişiye derin nefes alma, ilerleyici kas gevşetme veya farkındalık meditasyonu gibi rahatlama teknikleri öğretilir. Bu teknikler kaygıyı azaltmaya ve sakinlik duygusu yaratmaya yardımcı olur.
2. Korku Hiyerarşisi: Terapideki kişi, fobisiyle ilgili kaygı uyandıran durumların bir listesini oluşturur, en az kaygı uyandıran durumdan başlayıp giderek daha korkulan durumlara doğru ilerleyerek. Bu liste kademeli bir korku hiyerarşisi yaratır.
3. Pozlama: Gevşeme tekniklerini kullanırken kişi sistematik olarak korkulan uyaranlara maruz bırakılır. Bu maruz kalma, görselleştirme yoluyla ya da gerçek hayatta korkulan nesneye ya da duruma yavaş yavaş yaklaşılmasıyla gerçekleşebilir.
4. Kademeli Adımlar: Birey, korku hiyerarşisinde en az kaygı uyandıran maddeden başlayarak gevşeme tekniklerini uygularken maruz bırakma sürecine başlar. Birey her adımı yüksek düzeyde kaygı yaşamadan başarıyla karşıladıkça, listedeki bir sonraki daha zorlayıcı maddeye geçer.
5. Gevşemeyi Maruz Kalma ile Eşleştirme: Duyarsızlaştırma süreci boyunca birey, rahatlama tekniklerini korkulan uyaranlara maruz kalma ile ilişkilendirir. Bu, endişeli tepkilerini yavaş yavaş daha sakin ve daha kontrollü bir tepkiye dönüştürmeye yardımcı olur.
6. Tekrarlama: Maruz kalma-gevşeme eşleşmesi, birey korkulan uyarana veya duruma karşı kaygı tepkisini önemli ölçüde azaltan veya ortadan kaldırana kadar birçok kez tekrarlanır.
7. Genelleme: Duyarsızlaştırma süreci ilerledikçe bireyin azalan korku tepkisi benzer durumlara genelleşerek çeşitli kaygı uyandıran senaryolarla daha etkili ve kendinden emin bir şekilde yüzleşmesini sağlar.
Duyarsızlaştırma tedavisi sıklıkla bilişsel-davranışçı terapi gibi diğer terapötik tekniklerle birlikte kullanılır. Bu tür bir tedaviyi arayan bireylerin, kendilerine özgü korku ve kaygı tetikleyicilerine dayalı olarak kişiselleştirilmiş bir plan geliştirmek için bir ruh sağlığı uzmanıyla yakın işbirliği içinde çalışmaları önemlidir.