1. Yeterli Bakım Sağlayamama: Bir doktorun belirli bir duruma uygun tıbbi bakımı sağlayacak gerekli uzmanlığa, eğitime veya olanaklara sahip olmaması durumunda, hastanın sağlığını riske atmamak için tedaviyi reddedebilir.
2. Hastanın Tedaviyi Reddetmesi: Bir hastanın önerilen tedavilere veya tıbbi tavsiyelere uymayı reddetmesi durumunda, doktor bunun tıbbi açıdan faydasız veya hastaya zararlı olacağına inanması halinde bakım sağlamayı bırakabilir.
3. Güvenlik Kaygıları: Bir doktor, bir hastayı tedavi etmenin kendisinin veya başkalarının güvenliği açısından ciddi bir risk oluşturacağını tespit ederse, ilgili tüm tarafları korumak amacıyla tedaviyi reddedebilir. Bu, saldırgan veya şiddetli hastaların dahil olduğu durumları veya bulaşıcı hastalıklarla ilgili endişeleri içerebilir.
4. Uyumsuz Tedavi Felsefeleri: Bazı doktorların belirli tedavi veya prosedürleri sağlama konusunda etik veya dini itirazları olabilir. Bu gibi durumlarda mesleki ilkelerine veya inançlarına aykırı olması durumunda tedaviyi reddedebilirler.
5. Kaynak Eksikliği: Doğal afet veya kitlesel ölüm olayları gibi kaynakların sınırlı olduğu durumlarda, doktorlar fayda görme olasılığı en yüksek olan ve hayatta kalma şansı en yüksek olanların tedavisine öncelik verebilir.
Doktorların tedaviyi reddetmeleri gerekebilecek durumlara ilişkin açık ve etik yönergelere sahip olmaları önemlidir. Çoğu durumda, kararları konusunda hastayı bilgilendirmeli, alternatif bir sağlık hizmeti sağlayıcısına yönlendirme veya öneride bulunmalı ve hastanın tıbbi ihtiyaçlarının uygun şekilde karşılandığından emin olmalıdırlar. Tedavinin haksız yere reddedildiğine inanan hastalar sıklıkla tıbbi düzenleyici makamlardan hukuki tavsiye veya yardım isteyebilirler.