1. Koruma: Epidermis aşırı güneş ışığı, aşırı sıcaklıklar, mekanik hasarlar ve su kaybı gibi dış etkenlere karşı koruyucu bir bariyer görevi görür.
2. Kitikül: Epidermisin en dış tabakası olan kütikül, bitkinin korumasını daha da artıran mumsu bir madde olan kütin'den yapılmıştır. Su kaybını ve hastalıklara karşı direnci önlemeye yardımcı olur.
3. Stomalar: Epidermis, bitki ile atmosfer arasında gaz alışverişini sağlayan stoma adı verilen özel gözenekler içerir. Bu küçük açıklıklar fotosentez sırasında karbondioksitin (CO2) alınmasını ve oksijenin (O2) çevreye salınmasını kolaylaştırır.
4. Trichome'lar: Bazı epidermal hücreler trikom adı verilen saç benzeri yapılara dönüşür. Trikomlar, otçullara karşı savunma (bitki kılları böcek saldırılarını caydırabilir), terleme yoluyla su kaybının azaltılması ve gölge sağlayarak yaprak sıcaklığının düzenlenmesi dahil olmak üzere çeşitli amaçlara hizmet eder.
5. Salgı ve Boşaltım: Bazı epidermal hücreler, uçucu yağlar, reçineler, lateks ve müsilaj gibi maddeleri salgılayabilir. Bu salgılar tozlaştırıcıları çekmede, otçulları caydırmada ve su kaybını önlemede rol oynayabilir.
6. Işık Algısı: Epidermal hücreler, ışık sinyallerinin algılanmasını ve bunlara tepki verilmesini sağlayan kloroplastlar veya ışığa duyarlı pigmentler gibi özel yapılar içerebilir. Bu, fotosenteze ve ışığın yönüne ve yoğunluğuna (fototropizm) yanıt olarak büyüme modellerinin düzenlenmesine yardımcı olur.
7. Soğurma: Bazı bitki türlerinde epidermis, özellikle özel kök tüy hücreleri aracılığıyla topraktan su ve minerallerin emilmesine de katkıda bulunur.
Genel olarak epidermis, gaz değişimini düzenlemede, çevresel stres faktörlerine karşı korumada, besin emilimini kolaylaştırmada ve bitkilerin çevreyle etkileşimini desteklemede hayati bir rol oynar.