1. Yalıtım:Hipodermis olarak da bilinen deri altı tabakası, yağ dokusundan (yağ hücreleri) oluşur. Yağ mükemmel bir yalıtkan görevi görür ve vücudun çekirdeğinden çevreye olan ısı kaybını azaltan bir bariyer sağlar.
2. Kan Damarlarının Daraltılması ve Genişlemesi:Deri, vücut sıcaklığındaki değişikliklere tepki olarak daraltılabilen veya genişleyebilen bir kan damarları ağı içerir. Vücudun ısıyı korumaya ihtiyacı olduğunda kan damarları daralır, cilt yüzeyine kan akışı azalır ve ısı kaybı en aza indirilir. Tersine, vücudun soğuması gerektiğinde kan damarları genişler, cilde kan akışı artar ve ısı dağılımı artar.
3. Terleme:Deride, vücut ısısı yükseldiğinde ter üreten ter bezleri bulunur. Ter cilt yüzeyinden buharlaştıkça vücuttan ısıyı uzaklaştırır ve vücudun soğumasına yardımcı olur.
4. Saç:Vücudun bazı bölgelerinde yalıtımı daha da artırabilen ve cildi aşırı sıcaklıklardan koruyabilen kıllar bulunur.
5. Sıcaklık Değişikliklerinin Tespiti:Deri, sıcaklıktaki değişiklikleri algılayan duyusal reseptörler olan termoreseptörler içerir. Bu reseptörler beyne sinyaller göndererek sıcaklık homeostazisini korumak için uygun yanıtları tetikler.
6. Sıcak Koşullarda Vazodilatasyon:Aşırı sıcak koşullarda vücut, ısı kaybını arttırmak için vazodilatasyonu da kullanabilir. Derideki kan damarları genişler, yüzeye daha fazla sıcak kan çıkar ve bu sayede çevreye ısı yayabilir ve vücudun soğumasına yardımcı olabilir.
Genel olarak deri ve deri altı katman, izolasyon sağlayarak, kan akışını düzenleyerek, terlemeyi kolaylaştırarak, sıcaklık değişikliklerini algılayarak ve ısı kaybını kontrol ederek normal vücut ısısını korumak için birlikte çalışır. Bu mekanizmalar vücudun çekirdek sıcaklığının optimum fonksiyon için gerekli olan dar bir aralıkta kalmasını sağlar.