İdrarın uyarılmasında çeşitli faktörler rol oynar:
Mesanedeki Esneme Reseptörleri: Mesane duvarı, ürotelyal hücreler veya gerilme reseptörleri olarak bilinen gerilme reseptörlerini içerir. Mesane idrarla doldukça bu reseptörler artan basıncı algılar ve omuriliğe sinyaller gönderir.
Pontine İşeme Merkezi: Esneme reseptörlerinden gelen sinyaller beyin sapında bulunan pontin işeme merkezine iletilir. Bu merkez duyusal bilgiyi birleştirir ve işeme refleksini koordine eder.
Omurga Refleksleri: Pontin işeme merkezi, mesane kasının (detrusor kası) kasılmasını ve üretral sfinkter kaslarının (iç ve dış sfinkterler) gevşemesini içeren omurga reflekslerini tetikler.
Gönüllü Kontrol: İşeme esas olarak istemsiz bir refleks olsa da beyin, özellikle serebral korteks, süreç üzerinde gönüllü kontrol uygular. Bireyler, refleksi geçersiz kılarak veya kolaylaştırarak bilinçli olarak işemeyi belirli bir dereceye kadar bastırabilir veya başlatabilir.
Diğer Faktörler: Bazı fizyolojik koşullar veya dış uyaranlar da işemeyi etkileyebilir:
- Rektumun genişlemesi: Mesanenin bitişiğinde yer alan rektum da şiştiğinde veya dolduğunda işeme refleksini uyarabilir.
- Soğuk sıcaklıklar: Soğuk havaya maruz kalmak veya suya daldırma, işeme refleksini tetikleyebilir.
- Duygusal faktörler: Kaygı, stres veya bazı duygular idrara çıkmayı etkileyerek sıklığın veya aciliyetin artmasına neden olabilir.
- Bazı ilaçlar: Diüretikler gibi bazı ilaçlar idrar çıkışını artırabilir ve işemeyi uyarabilir.
- Nörolojik durumlar: Omuriliği veya beyni etkileyen nörolojik bozukluklar veya yaralanmalar, normal işeme refleksini bozarak idrar kaçırma veya idrar retansiyonuna yol açabilir.
Normalde mesane yaklaşık 250-400 mL kapasiteye ulaştığında işeme meydana gelir. Bununla birlikte, bireysel farklılıklar mevcuttur ve bazı kişiler daha erken idrara çıkma isteği yaşayabilir veya herhangi bir rahatsızlık duymadan daha uzun süre idrarı tutabilirler.