İncil'de boyun tutulmasından ilk kez Mısır'dan Çıkış 32:9'da Tanrı'nın Musa'ya şöyle dediği yer alır:"Bu halkı gördüm ve işte onlar inatçı bir halk." Bu örnekte Tanrı, İsrailoğullarının, sahte heykeller veya putlar yaratmamaları konusunda uyarılmasına rağmen, altın bir buzağı yapma ve ona tapma kararına atıfta bulunuyor.
Bu ifade, Eski Ahit'te, bireyler veya gruplar Tanrı'nın emirlerine karşı direnç gösterdiğinde veya bunları göz ardı ettiğinde duyulan hoşnutsuzluğu ifade etmek için birkaç kez geçmektedir. Örneğin, Tesniye 9:6-7'de Musa İsrailoğullarına şöyle der:"Anlayın ki, Tanrınız Rab bu güzel ülkeyi mülk olarak size veriyor, sizin doğruluğunuz yüzünden değil, çünkü siz inatçı bir halksınız." Burada Allah onlara, başarılarının ve vaat edilen topraklara sahip olmalarının kendi erdemlerinden kaynaklanmadığını, isyankar yapılarına rağmen olduğunu hatırlatmaktadır.
Yeni Ahit'te bu terim hem gerçek hem de mecazi anlamda geçmektedir. Örneğin Markos 9:18'de epilepsiyle mücadele eden, "aptal bir ruha" sahip olan ve kendini yere atıp dişlerini gıcırdatan bir çocuğu anlatmak için kullanılıyor. Bu bağlamdaki terim çocuğun fiziksel rahatsızlığını ifade eder.
Genel olarak, "dik kafalı" ifadesinin kökeni öncelikle İncil'e dayanmaktadır. Ancak daha sonra kullanımı dini olmayan bağlamları da kapsayacak şekilde genişletildi ve günümüzde yaygın olarak inatçılığı veya güçlü direnişi tanımlamak için kullanılıyor.