Sitokinler etkilerini hedef hücreler üzerindeki spesifik reseptörlere bağlanarak gösterirler. Bağlanmanın ardından hücre içi sinyal yollarını tetikleyerek gen ifadesinin aktivasyonuna veya baskılanmasına ve hücresel süreçlerin modülasyonuna yol açarlar. Farklı sitokinler farklı işlevlere sahip olabilir ve farklı hücreleri hedef alabilir; bu da kolaylaştırdıkları hücresel iletişim ve düzenlemenin karmaşıklığına ve çok yönlülüğüne katkıda bulunur.
Sitokinlerin bazı örnekleri ve ilgili rolleri şunları içerir:
1. İnterlökin-2 (IL-2):Hücre aracılı bağışıklık yanıtlarında kritik rol oynayan T hücrelerinin büyümesini ve aktivasyonunu destekler.
2. İnterferonlar (IFN-a, IFN-β, IFN-y):Antiviral yanıtlarda ve bağışıklık düzenlemesinde rol oynar.
3. Tümör Nekroz Faktörü-alfa (TNF-α):Enflamasyonu düzenler ve hem hücre ölümünde hem de hücrenin hayatta kalmasında rol oynar.
4. İnterlökin-1 (IL-1):İnflamatuar yanıtlara aracılık eder ve ateşin indüklenmesinde rol oynar.
5. Dönüştürücü Büyüme Faktörü-beta (TGF-β):Hücre büyümesi ve farklılaşmasının yanı sıra bağışıklık tepkilerinin ve yara iyileşmesinin düzenlenmesinde rol oynar.
6. İnterlökin-6 (IL-6):Karaciğerde akut faz proteinlerinin üretimi de dahil olmak üzere bağışıklık tepkilerini uyarır ve iltihaplanma ve doku onarımında çeşitli rollere sahiptir.
7. İnterlökin-12 (IL-12):Hücre içi patojenlere karşı hücre aracılı bağışıklık için önemli olan T yardımcı 1 (Th1) hücrelerinin gelişimini ve fonksiyonunu destekler.
Bunlar çeşitli biyolojik süreçlerde ve bağışıklık tepkilerinde yer alan çok sayıda sitokinin sadece birkaç örneğidir. Sitokinlerin karmaşık etkileşimi ve dengesi, doku homeostazisinin ve uygun bağışıklık reaksiyonlarının sürdürülmesi için gereklidir ve bunların üretimindeki veya sinyallemesindeki kesintiler, çeşitli hastalıklara ve bağışıklık bozukluklarına yol açabilir.