Tanıma ve Bağlayıcılık:
Antikorlar, patojenlerin veya yabancı maddelerin yüzeyindeki moleküller olan spesifik antijenleri tanımak üzere tasarlanmıştır. Her antikorun, spesifik bir antijene bağlanmasını sağlayan benzersiz bir bağlanma bölgesi vardır. Bu tanıma ve bağlanma süreci son derece spesifiktir ve bağışıklık sisteminin belirli patojenleri hedeflemesine ve tanımlamasına olanak tanır.
Nötrleştirme:
Antikorlar antijenlere bağlandıktan sonra patojenlerin hücreleri enfekte etmesini engelleyerek onları nötralize edebilirler. Antikorlar, patojenin yüzeyindeki bağlanma bölgeleri veya enzimler gibi kritik bölgeleri bloke ederek enfeksiyona neden olmalarını engelleyebilir. Antikorlar, patojenleri nötralize ederek bunların yayılmasını önler ve hastalık riskini azaltır.
Opsonizasyon:
Antikorlar, opsonizasyon olarak bilinen bir süreç olan, bağışıklık sisteminin diğer bileşenleri tarafından yok edilmek üzere patojenleri işaretleyebilir. Patojenlerin yüzeyini kaplayarak onları makrofajlar ve nötrofiller gibi fagositik hücreler tarafından daha kolay tanınabilir hale getirirler. Bu fagositik hücreler daha sonra antikor kaplı patojenleri yutar ve yok eder.
Tamamlayıcı Etkinleştirme:
Antikorlar, bağışıklık savunmasında çok önemli bir rol oynayan bir dizi protein olan kompleman sistemini aktive edebilir. Antikorlar antijenlere bağlandığında kompleman proteinlerinin aktivasyonunu tetiklerler, bu da membran saldırı komplekslerinin oluşumuna yol açar. Bu kompleksler patojenin hücre zarında gözenekler oluşturarak hücrenin parçalanmasına ve yok olmasına neden olur.
Antikor Bağımlı Hücre Aracılı Sitotoksisite (ADCC):
Antikorlar ayrıca ADCC yoluyla enfekte hücrelerin öldürülmesine de aracılık edebilir. Bu süreçte antikorlar enfekte olmuş hücrelere bağlanır ve doğal öldürücü (NK) hücreler adı verilen özel bağışıklık hücrelerini toplar. NK hücreleri, antikor kaplı enfekte hücreleri tanır ve onları yok eden sitotoksik granüller salgılar.
Hafıza Yanıtı:
Vücut bir patojenle ilk kez karşılaştığında bağışıklık sistemi enfeksiyonla savaşmak için antikorlar üretir. Bu antikorlara birincil antikorlar denir. Bununla birlikte, aynı patojenle daha sonraki karşılaşmalarda bağışıklık sistemi, hafıza antikorlarının üretimi nedeniyle daha hızlı ve daha güçlü bir tepki verebilir. Bellek antikorları uzun ömürlüdür ve belirli patojenlere karşı uzun süreli koruma sağlar.
Genel olarak antikorlar, vücudun enfeksiyona karşı bağışıklık tepkisinin temel bileşenleridir. Patojenleri tanır ve etkisiz hale getirir, diğer bağışıklık hücreleri tarafından yok edilmelerini artırır ve hafıza tepkileri yoluyla uzun süreli bağışıklık sağlarlar. Antikorlar olmadan vücut çok çeşitli enfeksiyon ve hastalıklara karşı savunmasız kalır.