1. İmmünsüpresif İlaçlar:
- İmmünosupresanlar:Bu ilaçlar, nakledilen organa saldırmasını önlemek için alıcının bağışıklık sistemini baskılar. Takrolimus, siklosporin, mikofenolat mofetil ve prednizon gibi ilaçlar yaygın olarak kullanılmaktadır.
- Kombinasyon Tedavisi:Etkinliğini arttırmak ve reddedilme riskini azaltmak için sıklıkla farklı immünosüpresif ilaçların bir kombinasyonu kullanılır.
2. Transplant İmmünoterapi ve Tolerans İndüksiyon Protokolleri:
- Karışık Kimerizm:Bir donörden alınan hematopoietik kök hücre nakli (HSCT), bazen alıcının bağışıklık sisteminde hem donör hem de alıcı hücrelerin bir arada bulunduğu karışık kimerizme yol açabilir. Bu, nakledilen organa toleransı indükleyebilir.
- Kostimülasyon Blokajı:Bağışıklık aktivasyonunda yer alan belirli ortak uyarıcı molekülleri bloke eden antikorlar, toleransı artırabilir. Belatacept (CD28 antagonisti) ve abatacept (CD80/CD86'yı inhibe eden füzyon proteini) gibi ilaçlar buna örnektir.
- T-Hücresi Tüketimi:Bu yaklaşım, yabancı dokuların reddedilmesinden sorumlu birincil hücreler olan T hücrelerinin, nakil öncesinde alıcının bağışıklık sisteminden çıkarılmasını içerir. Bu, reddedilme riskini azaltabilir ve toleransın sağlanmasına yardımcı olabilir.
- Toleransı Arttıran İlaçlar:Özellikle bağışıklık toleransını teşvik etmeyi amaçlayan bazı deneysel ilaçlar üzerinde çalışılmaktadır. Bunlar spesifik bağışıklık hücrelerini veya yollarını hedef alan antikorları içerebilir.
Tolerans indüksiyon protokolleri karmaşık olabilir ve halen araştırılmaktadır. En uygun yaklaşım, organ naklinin türüne, alıcının bağışıklık durumuna ve bireysel faktörlere bağlı olarak değişebilir. Devam eden araştırmalar, organ naklinde uzun vadeli toleransı sağlamak ve kronik immünsüpresyon ihtiyacını azaltmak için daha etkili ve daha az toksik stratejiler geliştirmeyi amaçlamaktadır.