1. Tıbbi Model :
- Demansı öncelikli olarak beyindeki değişikliklerden kaynaklanan tıbbi bir durum olarak görür.
- Bilişsel ve fiziksel semptomların tanı ve tedavisini vurgular.
- Bireyin güçlü yönlerini en üst düzeye çıkarmak yerine semptomları yönetmeye odaklanır.
2. Psikososyal Model :
- Tıbbi boyutun yanı sıra psikolojik ve sosyal faktörleri de dikkate alır.
- Demansın bireyin duyguları, davranışları ve ilişkileri üzerindeki etkisini kabul eder.
- Aile ve arkadaşlarla bağların sürdürülmesi de dahil olmak üzere psikolojik ve sosyal refahı hedef alır.
3. Kişi Odaklı Bakım Modeli :
- Demanslı bireyi, yalnızca hastalığı olan bir hasta olarak değil, öncelikle bir kişi olarak görür.
- Bireyin benzersiz güçlü yönlerini, tercihlerini ve değerlerini anlamaya odaklanır.
- Kişinin istek ve tercihleriyle uyumlu, bireyselleştirilmiş ve anlamlı bakım sağlamayı amaçlar.
4. İlişki Merkezli Bakım Modeli :
- Demans bakımında ilişkilerin ve sosyal etkileşimlerin önemini vurgular.
- Bireyi ailesiyle, bakıcılarıyla ve diğerleriyle olan ilişkileri bağlamında görür.
- İlişkileri güçlendirmeyi ve destekleyici bir ortamı teşvik etmeyi amaçlar.
5. Kültürel Yeterlilik Modeli :
- Kültürel faktörlerin demans deneyimi üzerindeki etkisini tanır.
- Demans bakımında kültürel inançları, değerleri ve tercihleri dikkate alır.
- Bireyin kültürel geçmişine saygı duyan, kültürel açıdan duyarlı bakım sunmayı amaçlar.
6. Bütünsel Bakım Modeli :
- Demanslı kişinin fiziksel, duygusal, sosyal ve ruhsal refahına hitap eder.
- Yalnızca bilişsel eksikliklere odaklanmak yerine bireyi bir bütün olarak görür.
- Bireyin yaşamının çeşitli yönlerini kapsayan kapsamlı bir bakım sağlamayı amaçlamaktadır.
Bu modeller, demans bakımına yönelik farklı bakış açılarını ve yaklaşımları temsil eder; her biri sağlık profesyonelleri ve bakıcıların demanslı bireylerle nasıl etkileşimde bulunduğunu ve onlara nasıl bakım sağladıklarını etkiler.