Bağışıklık fonksiyonunun bozulması: Aşırı demir yükü, enfeksiyonlara karşı savunmada önemli rol oynayan nötrofiller ve makrofajlar da dahil olmak üzere bağışıklık hücrelerinin normal fonksiyonunu bozabilir. Aşırı demir, bu bağışıklık hücrelerinin üretimine ve aktivitesine müdahale ederek patojenleri tanıma ve yok etme yeteneklerini zayıflatabilir.
Artan bakteri üremesi: Demir birçok bakteri için gerekli bir besindir ve fazla miktarda bulunması bakteri üremesini ve çoğalmasını teşvik edebilir. Aşırı demir yükü olan bireylerdeki yüksek demir seviyeleri, bakterilerin çoğalması için uygun bir ortam sağlayarak enfeksiyon riskini artırır.
Değişen bağırsak mikrobiyomu: Aşırı demir yükü, bağırsaklarda yaşayan mikroorganizma topluluğu olan bağırsak mikrobiyomunun bileşimindeki değişikliklerle ilişkilendirilmiştir. Bağırsak mikrobiyotasındaki bir dengesizlik olan disbiyoz, bağırsak bariyer fonksiyonunu ve bağışıklık tepkilerini etkileyerek bireyleri enfeksiyonlara karşı daha duyarlı hale getirebilir.
Zayıflamış antioksidan savunmalar: Aşırı demir yükü, reaktif oksijen türlerinin (ROS) üretimi ile vücudun antioksidan savunması arasındaki dengesizlik durumu olan oksidatif stresin artmasına neden olabilir. Aşırı ROS, bağışıklık hücreleri de dahil olmak üzere hücrelere zarar verebilir ve düzgün çalışma yeteneklerini bozarak enfeksiyon riskine daha da katkıda bulunabilir.
Hepatik fonksiyon bozukluğu: Ciddi aşırı demir yükü vakalarında karaciğer hasar görebilir ve bu da karaciğer fonksiyon bozukluğuna yol açabilir. Karaciğer, bağışıklık tepkilerinde ve enfeksiyon kontrolünde rol oynayan temel proteinlerin üretiminde önemli rol oynar. Karaciğer hasarı bu işlevleri bozar ve vücudun enfeksiyonlarla mücadele etme yeteneğini tehlikeye atar.
Bu nedenle, bozulmuş bağışıklık fonksiyonu, artan bakteri büyümesi, değişen bağırsak mikrobiyomu, bozulmuş antioksidan savunma ve hepatik fonksiyon bozukluğunun birleşimi, aşırı demir yükü olan bireylerde enfeksiyon riskinin artmasına katkıda bulunur.