Parmağa takılan küçük bir cihaz olan nabız oksimetresi, parmak ucundan bir ışık yayar ve kandaki oksijen taşıyan hemoglobin tarafından emilen ışık miktarını ölçer. Bu ölçüm daha sonra oksijen satürasyon seviyesini hesaplamak için kullanılır.
Nabız oksimetresi için kullanılabilecek diğer bölgeler arasında kulak memesi, burun ve alın bulunur. Bununla birlikte, parmak genellikle en iyi yer olarak kabul edilir çünkü:
* Erişimi kolay
*Hasta için konforlu
* İyi bir kan kaynağına sahiptir
* Göreceli olarak hareket artefaktı içermez
Bazı durumlarda, örneğin parmağın yaralandığı veya şiştiği durumlarda nabız oksimetresi için farklı bir bölgenin kullanılması gerekli olabilir. Bu durumlarda kulak memesi veya burun kullanılabilir. Ancak bu bölgelerden elde edilen oksijen doygunluğu seviyelerinin parmaktan elde edilenler kadar doğru olmayabileceğini unutmamak önemlidir.