1. Geleneksel İnançların Kalıcılığı: Bilimsel araştırmanın yükselişine rağmen geleneksel inanç ve uygulamalar bu dönemde tıbbi tedavileri büyük ölçüde etkiledi. Pek çok doktor hala Galen ve Hipokrat'ınkiler gibi eski tıbbi metinlere güveniyor ve mizah teorisi (beden sıvılarındaki dengesizliklerin hastalıklara neden olduğu fikri) gibi geleneksel teorilere bağlı kalıyordu.
2. Sınırlı Bilimsel Bilgi: Her ne kadar Rönesans bilimsel gözlem ve deneylere ilginin arttığını görse de, insan vücudu ve hastalıklara ilişkin genel bilimsel anlayış hâlâ sınırlıydı. Örneğin anatomi ve fizyolojideki ilerlemeler, kadavraların sistematik olarak çalışılmaması ve dini inançların etkisi nedeniyle sekteye uğradı.
3. Standartlaştırma Eksikliği: Tıbbi uygulamalar farklı bölgeler ve uygulayıcılar arasında büyük farklılıklar gösteriyordu ve bu da standart tedavilerin eksikliğine yol açıyordu. Doktorlar genellikle yerleşik bilimsel kanıtlardan ziyade kişisel deneyimlere veya söylentilere dayanarak kendi tedavilerini ve tekniklerini geliştirdiler.
4. Astroloji ve Simyanın Etkisi: Astroloji ve simya, Rönesans döneminde tıbbi düşüncede önemli roller oynadı. Birçok doktor, yıldızların ve gezegenlerin konumlarının sağlığı etkilediğine inanıyordu ve bu da tıbbi teşhis ve tedavide astrolojinin uygulanmasına yol açtı. Simya aynı zamanda ilaç yapımında da kullanılıyordu ancak bilimsel prensipler yerine sihirli dönüşümlere odaklanması pratik etkinliğini sınırlıyordu.
5. Bilginin Yavaş Yayılması: Modern iletişim teknolojilerinin yokluğunda tıptaki yeni keşiflerin ve ilerlemelerin yayılması ve yaygınlaşması zaman aldı. Tıbbi bilgi alışverişi genellikle küçük bir akademisyen ve uygulayıcı ağıyla sınırlıydı ve bu da yenilikçi fikirlerin yayılmasını engelliyordu.
6. Tıbbi Bakıma Sınırlı Erişim: Bu dönemde tıbbi bakım öncelikle zengin ve ayrıcalıklı sınıfların erişimine açıktı. Özellikle kırsal bölgelerdeki nüfusun çoğunluğu, karmaşık tıbbi durumların tedavisinde genellikle sınırlı etkililiğe sahip olan geleneksel şifacılara ve ilaçlara güveniyordu.
Bu sınırlamalara rağmen Rönesans tıpta gelecekteki ilerlemelerin temelini attı. Araştırma ruhu ve gözlem ve deneye artan vurgu, daha sonraki yüzyıllarda tıbbi uygulamalarda devrim yaratacak buluşlara yol açtı.