2. Keder ve kayıp: Hamileliğin sonlandırılması travmatik bir deneyim olabilir ve bunun ardından gelen acı ve kayıp duyguları normal ve geçerlidir. Bırakmak zorunda kaldığınız bebeğe karşı bir boşluk, üzüntü ve özlem hissedebilirsiniz. Bu duygular, beklenen doğum tarihiniz civarında veya fesihle ilgili yıldönümlerinde özellikle yoğun olabilir.
3. Çözülmemiş duygular: Bebeğinizin kaybını tam anlamıyla sindirme ve yas tutma şansınız olmadıysa, şu anda hissettiğiniz özlem, çözülmemiş duyguların işareti olabilir. Hamilelik kaybı konusunda uzmanlaşmış bir terapist veya danışmanla konuşmak, bu duygular üzerinde çalışmanıza ve başa çıkmanın yollarını bulmanıza yardımcı olabilir.
4. Kapatılma eksikliği: Hamilelikle ilgili fiziksel bir hatırlatıcıya sahip olmamak, örneğin bir bebek yumruğu veya bakılacak bir çocuk, ilerlemenizi ve özleminizden kurtulmanızı zorlaştırabilir. Bebeğinize bir mektup yazmak, onun anısına bir ağaç dikmek veya bir anma töreni düzenlemek gibi bir kapanış hissi yaratmanın yollarını bulmak iyileşmenize ve yolunuza devam etmenize yardımcı olabilir.
5. Sosyal ve kültürel faktörler: Kürtaj ve gebelik kaybını çevreleyen kültürel ve toplumsal tutumlar da yaşadığınız özlem ve üzüntü duygularına katkıda bulunabilir. Hızlı bir şekilde ilerlemeniz konusunda baskı hissedebilir veya kararınızdan dolayı kendinizi suçlu hissedebilirsiniz; bu da kaybınızı işlemenizi ve yas tutmanızı zorlaştırabilir.
Duygularınızın geçerli ve normal olduğunu ve yas tutmanın doğru ya da yanlış yolu olmadığını hatırlamak önemlidir. Ortaya çıkan duyguları hissetmenize izin verin ve güvendiğiniz bir arkadaşınızdan, aile üyenizden, terapistinizden veya destek grubundan destek almaktan çekinmeyin. Zaman ve destek, iyileşmenize ve kararınızla huzur bulmanıza yardımcı olacaktır.