1. Hükümet Programları:
- Hükümetler çalışan annelere çocuk bakımı hizmetleri sağlamaya yönelik programlar uyguladı.
- Amerika Birleşik Devletleri'nde 1941 tarihli Lanham Yasası, federal fonlara, savaşla ilgili endüstrilerde çalışan çok sayıda kadının bulunduğu topluluklarda çocuk bakım merkezleri kurma yetkisi verdi.
2. Topluluk Çabaları:
- Yerel topluluklar, genellikle gönüllüler ve topluluk kuruluşlarının öncülüğünde çocuk bakımı girişimleri düzenledi.
- Kiliseler, okullar ve mahalle grupları, anneleri çalışırken gündüzleri çocuklara bakmak için çocuk bakım merkezleri kurdu.
3. Geniş Aile ve Komşular:
- Çoğu durumda, çocukların bakımını sağlamak için büyükanne ve büyükbabalar, diğer akrabalar veya güvenilen komşular devreye giriyor.
- Aileler genellikle çocuk bakımı sorumluluklarını yönetmede birbirlerine yardımcı olmak için destek ağları oluşturdular.
4. Özel Çocuk Bakımı Sağlayıcıları:
- Bazı aileler gün içinde çocuklarına bakması için özel dadılar veya bebek bakıcıları tuttu.
5. Vardiyalı Çalışma Düzenlemeleri:
- Bazı fabrikalar ve işyerleri, annelerin çocuk bakımı sorumluluklarını yerine getirmek için vardiyalı çalışma düzenlemeleri uyguladı.
Bu çabalara rağmen yeterli çocuk bakımı desteğinin olmayışı, savaş sırasında çalışan anneler için önemli zorluklar yarattı. Birçok kadının iş ve aile sorumluluklarını dengelemek zorunda kalması çoğu zaman strese ve yorgunluğa yol açıyordu. Savaş aynı zamanda babalarının sürekli varlığını ve desteğini özledikleri ve yeni çocuk bakımı düzenlemelerine uyum sağlamak zorunda kaldıkları için çocukların sosyal ve duygusal refahını da etkiledi.
Savaştan sonra hükümetler ve toplumlar, çalışan ebeveynlere kapsamlı çocuk bakımı desteği sağlamanın önemini fark etti ve bu da birçok ülkede daha kalıcı ve yapılandırılmış çocuk bakımı sistemlerinin kurulmasına yol açtı.