Bu çalışmalardan çıkarılan bazı kritik sonuçlar şunlardır:
1. Ek Stilleri:
- Bebeklik döneminde güvenli bağlanmalar yaşayan kişiler, yetişkinlik döneminde de güvenli bağlanmalar oluşturur. Yakınlık konusunda kendilerini rahat hissetme eğilimindedirler, partnerlerine güvenebilirler ve dayanabilirler ve ilişkilerini bir destek kaynağı olarak görebilirler.
- Bebeklik döneminde güvensiz-kaçınmacı bağlanma biçimine sahip olan bireyler, yetişkinlik döneminde yakın ilişkiler kurmakta zorluk yaşayabilirler. Samimiyet ve duygusal yakınlıktan rahatsız olabilirler ve algılanan reddedilmeden kendilerini korumak için duygusal bağlantıları geri çekebilir veya reddedebilirler.
- Bebeklik döneminde güvensiz-kararsız (kaygılı) bağları olan kişiler, yetişkin olduklarında ilişkileriyle meşgul olabilirler. Yakınlık isteyebilirler ama aynı zamanda reddedilmekten korkabilirler veya partnerlerine aşırı bağımlı hale gelebilirler.
2. İlişki Kalitesi:
- Güvenli bağlanma stilleri genel ilişki kalitesini artırır. Güvenli bireyler; güven, iletişim ve karşılıklı anlayışla karakterize edilen daha tatmin edici, destekleyici ve uzun süreli ilişkilere sahip olma eğilimindedir.
3. İlişki İstikrarı:
- Güvenli bağlanma, daha yüksek düzeyde ilişki istikrarı ile ilişkilidir. Güvenli bağlanma stiline sahip bireylerin ilişki sorunları, ayrılık ve boşanma yaşama olasılıkları daha düşüktür.
4. Ek Aktarımı:
- Çocuklukta kurulan bağlanma stilleri yetişkin ilişkilerine aktarılabilir. Bebekliklerinde güvenli bağlanma yaşayan bireyler, benzer güvenli bağlanma stillerine sahip eşleri seçme eğilimindedir ve bu da sonraki nesillerde olumlu bir bağlanma döngüsünü sürdürür.
5. Tahmin Edici Olarak Ek:
- Bebek bağlanma stilleri, ilişki bağlılığı, yakınlık ve güvenli bağlar kurma yeteneği dahil olmak üzere yetişkin ilişkilerinin yönlerini tahmin edebilir.
6. Nesiller Arası Kalıplar:
- Bağlanma kalıpları genellikle nesiller arası tutarlılık gösterir; ebeveynler kendi bağlanma tarzlarını bilinçli veya bilinçsiz olarak çocuklarına aktarırlar.
Bununla birlikte, erken bağlanma deneyimlerinin yalnızca yetişkinlerin ilişki sonuçlarının belirleyicisi olmadığını belirtmek önemlidir. Sonraki yaşam deneyimleri, kültürel normlar, kişisel gelişim ve partner etkileşimleri gibi diğer faktörler, bireylerin yetişkinlikte başkalarıyla nasıl ilişki kurduğunu şekillendirir.