Ancak sağlık sistemlerinin özelleştirilmiş olduğu ülkelerde sağlık kuruluşlarının, hizmet bedelini ödeyemeyen hastaların tedavisini reddetme hakkı bulunabilmektedir. Bu sistemlerde hastalar, tıbbi bakım masraflarını karşılamaktan sorumludur ve sağlık kuruluşları, yalnızca ödeme gücü olan kişilere tedavi sunmayı tercih edebilir.
Bazı durumlarda, evrensel sağlık sistemlerine sahip ülkelerde bile kemik iliği nakli gibi bazı pahalı tedavilerin bulunabilirliği konusunda sınırlamalar veya kısıtlamalar olabilir. Bu kısıtlamalar hastanın tıbbi durumu, kaynakların mevcudiyeti veya tedavinin maliyet etkinliği gibi faktörlere bağlı olabilir.
Ödeme yapamayan hastalara pahalı tedaviyi reddetmenin etik sonuçlarının karmaşık ve tartışmalı olduğunu belirtmek önemlidir. Pek çok sağlık profesyoneli ve etik uzmanı, bir kişinin maddi durumu nedeniyle tedaviyi reddetmenin etik olmadığını, bunun sağlık hizmetlerine eşit erişim ilkesini ihlal ettiğini savunuyor. Ancak diğerleri sağlık hizmetleri kaynaklarının sınırlı olduğunu ve tedavilerin maliyet etkinliğine ve başarı olasılığına göre önceliklendirilmesi gerektiğini savunuyor.
Sonuçta, ödeme yapamayan hastalara pahalı tedavi sağlayıp sağlamama kararı, etik, yasal ve mali hususları içeren karmaşık bir karardır. Bu konuya ilişkin spesifik politika ve uygulamalar ülkeden ülkeye farklılık göstermekte ve sürekli tartışma ve tartışmalara konu olmaktadır.