1. Etik hususlar :
- Bireylerin kendi bedenleri hakkında karar verme hakkı, hastaların ve meslektaşlarının güvenliği ile dengelenmelidir.
- Kişisel özgürlükler ve bedensel özerkliğe ilişkin kaygılar, sağlık çalışanlarının savunmasız hastaları korumak zorunda olduğu bakım göreviyle kesişiyor.
- Eşitliğin sağlanması ve tıbbi veya felsefi nedenlere dayalı potansiyel ayrımcılığa ilişkin endişelerin ele alınması.
2. Yasal hususlar:
- Zorunlu aşıların yasallığı değişiklik gösterir ve her ülke veya yargı bölgesindeki belirli yasalara, düzenlemelere ve mahkeme kararlarına bağlı olacaktır.
- Bazı ülkelerde sağlık çalışanları için aşıya açıkça izin veren veya aşılamayı zorunlu kılan yasalar bulunabilirken, diğerlerinde bu önlemi destekleyecek şekilde yorumlanabilecek daha geniş sağlık ve güvenlik düzenlemeleri olabilir.
- İşverenlerin zorunlu aşılamayla ilgili her türlü yasal gereklilik veya kısıtlamadan haberdar olması gerekir.
3. Kamu sağlığı hususları:
- Sağlık çalışanlarına yönelik zorunlu aşılar, aşı kapsamı oranlarının artmasına katkıda bulunabilir ve savunmasız hastaların ve toplulukların korunmasına yardımcı olabilir.
- Aşılama gereklilikleri, grip aktivitesinin yüksek olduğu veya H1N1 09 gibi salgınların olduğu dönemlerde, bulaşıcı hastalıkların yayılmasını azaltmak için özellikle önemli olabilir.
- Daha yüksek aşılama oranının potansiyel faydaları ile sağlık çalışanlarının isteksiz veya uyum sağlayamaması riskinin dengelenmesi.
4. Pratik hususlar:
- İşverenlerin, çalışanlara eğitim ve kaynak sağlamak, bireysel koşullara uyum sağlamak ve muafiyetleri yönetmek de dahil olmak üzere zorunlu bir aşı politikası uygulamasının lojistik yönlerini dikkate alması gerekir.
- Aşı temini ve personelin uygulama ve destek için harcadığı zaman gibi aşıların sağlanmasına ilişkin maliyetler söz konusu olabilir.
- Sağlık çalışanlarının morali üzerindeki etkinin ve personelin işe alınması ve işte tutulmasına ilişkin potansiyel sonuçların dikkate alınması gerekir.
5. Yerel yönergeler ve düzenlemeler:
- Sağlık tesisleri veya kuruluşları, aşılama gereksinimleriyle ilgili ilgili politikaları, yönergeleri ve en iyi uygulamaları anlamak ve bunlara uymak için yerel sağlık otoritelerinden ve profesyonel kuruluşlardan rehberlik almalıdır.
6. Bireysel koşullara uyum sağlamak:
- İşverenler, kanunun gerektirdiği veya politika gereği tıbbi kontrendikasyonlara veya dini inanca dayalı muafiyetleri yönetmeye yönelik bir sürece sahip olmalıdır.
- Geçerli muafiyetlere sahip olanlar için, geçici görevlendirme veya hasta temasının değiştirilmesi gibi alternatif koruma yöntemlerinin araştırılması düşünülebilir.
7. Şeffaflık ve iletişim :
- İşverenlerin aşı politikasının nedenleri, konaklama talepleri süreci ve uyumsuzluğun olası sonuçları konusunda şeffaf olması ve sağlık çalışanlarına net bir şekilde iletişim kurması gerekmektedir.
- Aşı güvenliği ve etkinliği hakkında doğru ve güvenilir bilgilerin sağlanması, zorunlu aşılama programının ele alınması ve bu programa güven oluşturulması açısından çok önemlidir.
Sonuç olarak, sağlık çalışanlarına yönelik aşının zorunlu kılınması kararında, her bir yargı bölgesindeki özel koşullar, halk sağlığı ihtiyaçları ve yasal gereklilikler göz önünde bulundurulmalı, aynı zamanda çalışanların haklarına saygı gösterilmesi ve hasta güvenliğinin artırılması hedefine ulaşılması da sağlanmalıdır.