Psikoloğun danışanın kaygısı ile kendine verdiği değer arasındaki ilişkiyi araştırmasını öneriyorum.
Gerekçe:
Danışanın kaygısının kökleri derin bir güvensizlik duygusundan ve özgüven eksikliğinden kaynaklanıyor gibi görünmektedir. Kendilerini sıklıkla başkalarıyla karşılaştırırlar ve kendilerini yetersiz hissederler. Bu olumsuz düşünme biçimi kaygılarını güçlendirir ve kendilerini iyi hissetmelerini zorlaştırır.
Bu ilişkiyi keşfederek psikolog, danışanın daha olumlu bir öz imaj geliştirmesine ve kaygısına katkıda bulunan olumsuz düşüncelerle mücadele etmesine yardımcı olabilir. Bu, danışanın güvensizliğinin kaynaklarını belirlemesine, bu inançların duygularını ve davranışlarını nasıl etkilediğini anlamasına ve bu olumsuz düşünce ve hislerle başa çıkma stratejileri geliştirmesine yardımcı olmayı içerir.
Yararlı yaklaşımlardan biri, yararsız düşünce kalıplarını ve davranışlarını tanımlamaya ve değiştirmeye odaklanan bilişsel-davranışçı terapi (BDT) olacaktır. Psikolog aynı zamanda danışanın şimdiki ana odaklanmayı ve kişinin düşüncelerini ve duygularını yargılamadan kabul etmesini içeren farkındalık tekniklerini uygulamasına da yardımcı olabilir.
Danışan bu konular üzerinde çalışarak kaygısını yönetmeyi öğrenebilir, özgüvenini geliştirebilir ve daha sağlıklı başa çıkma mekanizmaları geliştirebilir.