1. Tarafların Anlaşması:
Garanti, bir tarafın (satıcı veya hizmet sağlayıcı) diğerine (alıcı veya tüketici) belirli bir ürün veya hizmetle ilgili olarak verdiği, yasal olarak bağlayıcı bir söz veya beyandır. Şartın garanti sayılabilmesi için taraflar arasındaki sözleşmenin bir parçası olması gerekir. Yazılı hüküm ve koşullarla, sözleşmelerle ifade edilebilir veya sözler, davranışlar veya sektör uygulamaları yoluyla ima edilebilir.
2. Kesinlik ve Kesinlik:
Garantinin içeriği bakımından kesin, açık ve kesin olması gerekir. Ürün veya hizmete ilişkin verilen söz veya beyanın niteliğini belirtmelidir. Belirsiz veya muğlak beyanlar garanti olarak uygulanamayabilir.
3. Güven:
Alıcı, ürün veya hizmeti satın alma kararını verirken garantiye güvenmiş olmalıdır. Bu, alıcının satıcının sağladığı garantiden etkilendiği ve ona güvendiği anlamına gelir. Garanti, alıcının sözleşmeyi imzalama kararında önemli bir faktör olmalıdır.
4. Kusur veya İhlal:
Garantinin geçerli olabilmesi için taahhüt edilen veya temsil edilen duruma ilişkin bir kusur veya ihlalin bulunması gerekir. Ürün veya hizmetin garanti edilen standartları veya beklentileri karşılamaması durumunda, alıcı garanti ihlali talebinde bulunabilir.
5. Nedensellik:
Alıcı, uğranılan kayıp veya zararın kusur veya ihlalden kaynaklandığını kanıtlamalıdır. Yani garantinin ihlali ile alıcının uğradığı zarar arasında illiyet bağının bulunması gerekmektedir.
6. Onaylama için Zaman Çerçevesi:
Garantilerin genellikle ileri sürülebilecekleri belirli bir zaman aralığı vardır. Buna genellikle garanti süresi veya sınırlama süresi denir. Garanti süresinin süresi ürüne, sektör uygulamalarına ve geçerli yasalara bağlı olarak değişiklik gösterebilir.
Bu unsurlar yerine getirildiğinde, bir koşul, alıcıya ihlal durumunda belirli yasal haklar ve çözüm yolları sağlayan bir garanti olarak değerlendirilebilir. Bu tür telafiler, onarımları, değiştirmeleri, para iadelerini veya ihlalden kaynaklanan zararların tazminini içerebilir.