1. Fontaneller :Doğumda kafatası tam olarak kemikleşmemiştir ve kafatası kemikleri arasında fontanel adı verilen birkaç boşluk bulunur. En belirgin fontaneller ön fontanel (başın üstünde bulunur) ve arka fontaneldir (başın arkasında bulunur). Bu fontaneller bebeklik döneminde beynin hızlı büyümesine olanak sağlar. Beyin büyüdükçe fontaneller yavaş yavaş kapanır ve kafatası kemikleri birbirine kaynaşır. Ön fontanel genellikle 18-24 aylıkken kapanırken arka fontanel 2-3 ayda kapanır.
2. Dikişler :Kafatası kemikleri, bir miktar harekete izin veren esnek eklemler olan dikişlerle birbirine bağlanır. Dikişler, beyin büyüdükçe kafatasının genişlemesine ve kafaya gelen darbelerden kaynaklanan şokun emilmesine olanak tanır. Zamanla dikişler giderek daha az esnek hale gelir ve sonunda birbirine kaynaşarak daha sert bir kafatası elde edilir.
3. Temporomandibular Eklemler (TME) :TME alt çeneyi (mandibula) kafatasına bağlayan eklemlerdir. Bu eklemler çiğneme, konuşma ve esneme gibi işlevler için gerekli olan çenenin hareket etmesini sağlar. TME, alt çenenin ve ilgili yüz yapılarının büyümesine ve gelişmesine uyum sağlamak için doğumdan sonra önemli değişikliklere uğrar.
Özetle, kafatası eklemleri doğumdan sonra beynin büyümesine, yüz gelişimine ve duyu organlarının düzgün çalışmasına izin verecek şekilde değişir. Fontaneller kapanır, dikişler birleşir ve TME başın büyüyen ve değişen yapılarını destekleyecek şekilde uyum sağlar.