Beyaz kan hücreleri vücudun bağışıklık sisteminin hayati bir bileşenidir; enfeksiyonlara, yabancı maddelere ve hasarlı hücrelere karşı savunmaktan sorumludur. Damarların içindeki kan dolaşımında dolaşarak potansiyel tehditlere karşı sürekli devriye geziyorlar. Bununla birlikte, dokularda bu tehditler tespit edildiğinde, beyaz kan hücreleri, bir bağışıklık tepkisi oluşturmak için damarlardan dışarı çıkıp doğrudan etkilenen dokulara girme yeteneğine sahiptir.
Enfeksiyon veya inflamasyon bölgesinden inflamatuar medyatörler veya kemokinler gibi kimyasal sinyaller salındığında ekstravazasyon başlatılır. Bu sinyaller, beyaz kan hücrelerini etkilenen bölgeye çeken bir konsantrasyon gradyanı yaratır.
Ekstravazasyon süreci birden fazla adımı içerir:
1. Kenar Boşluğu: Beyaz kan hücreleri yavaşlar ve kan damarının (endotel) iç zarı boyunca yuvarlanır.
2. Yapışma: Beyaz kan hücrelerinin yüzeyindeki selektinler ve integrinler, endotel hücreleri üzerindeki spesifik moleküllere (ligandlara) bağlanarak beyaz kan hücrelerinin damar duvarına sıkı bir şekilde yapışmasına neden olur.
3. Göç: Beyaz kan hücreleri endotel hücreleri ile alttaki bazal membran arasına sıkışarak endotel hücrelerini kenara iter ve damar duvarında geçici boşluklar yaratır.
4. Kemotaksis: Beyaz kan hücreleri dokuya girdikten sonra, kemotaksis olarak bilinen ve onları enfeksiyon veya yaralanma bölgesine doğru yönlendiren, inflamatuar aracılar tarafından oluşturulan kimyasal değişimleri takip eder.
Dokulara ekstravaze olan beyaz kan hücreleri, fagositoz (patojenleri yutmak ve yok etmek), antimikrobiyal maddeleri serbest bırakmak ve koordineli bir tepki oluşturmak için diğer bağışıklık hücrelerini aktive etmek dahil olmak üzere çeşitli bağışıklık fonksiyonlarını yerine getirebilir.
Beyaz kan hücrelerinin damarları terk edip dokulara girme yeteneği, vücudun enfeksiyona karşı savunması ve doku homeostazisinin korunması için çok önemlidir. Bağışıklık sisteminin etkilenen bölgelerdeki tehditlere doğrudan ulaşmasını ve ortadan kaldırmasını sağlar.