Terim ilk kez 1643'te İngiliz askeri mühendisi Ralph Starkey tarafından kullanıldı ve onu "bir kaleden veya buna benzer avantajlı bir yerden aniden ortaya çıkan bir saldırı" olarak tanımladı. Starkey, uzaktan saldırıları "uzaktan saldırıdan daha genel veya yaygın bir saldırı" olarak tanımladığı sortilerden ayırdı.
Uzaktan hakaretler, müstahkem mevkilerin savunucuları tarafından kuşatmacıları taciz etmek ve kuşatma çalışmalarını aksatmak için sıklıkla kullanılıyordu. Ayrıca düşmanın ikmal hatlarına saldırmak veya düşman ileri karakollarını ele geçirmek için de kullanılabilirler.
Uzaktan saldırı terimi 18. yüzyılda kullanım dışı kaldı, ancak 19. yüzyılda Fransız askeri teorisyeni Antoine-Henri Jomini tarafından yeniden canlandırıldı. Jomini, uzaktan saldırıyı "bir müfrezenin uzaktan düşmanın mevzisine yaptığı ani saldırı" olarak tanımladı. Uzaktan saldırıları, "belirli bir anda bir yeri terk etmeleri ve amaçlarını tamamladıktan sonra aynı yere dönmeleri emredilen birliklerin yaptığı ani saldırı" olarak tanımladığı sortilerden ayırdı.
Jomini, uzaktan saldırıları, düşmanı şaşırtabilen ve onların zayıf noktalarından yararlanabilen komutanlar için değerli bir araç olarak görüyordu. Uzaktan hakaretlerin "bir kampanyanın konusu üzerinde en belirleyici etkiye sahip olabileceğini" yazdı.
Modern askeri tabirle uzaktan saldırı terimi artık kullanılmamaktadır. Ancak uzaktan sürpriz saldırı kavramı askeri planlamanın önemli bir parçası olmaya devam ediyor.