Bir diğer eleştiri ise olumsuz tanımın statik olduğu ve sağlık ve hastalığın dinamik doğasını açıklamadığıdır. Sağlık yalnızca hastalığın yokluğu değil, aynı zamanda değişen refah durumlarının bir sürekliliğidir. Bu süreklilik yalnızca hastalığın yokluğunu değil aynı zamanda canlılık, dayanıklılık ve genel gelişme gibi olumlu niteliklerin varlığını da içerir. Negatif tanım, bir kişinin genel sağlık durumunun kapsamlı bir şekilde anlaşılması için gerekli olan sağlığın bu olumlu yönlerini gözden kaçırmaktadır.
Dahası, olumsuz tanım proaktif olmaktan ziyade reaktif olma eğilimindedir. Önleyici tedbirleri vurgulamak ve genel refahı artırmak yerine, hastalıkları ortaya çıktıklarında tanımlamaya ve tedavi etmeye odaklanır. Bu yaklaşım, sağlığı beslemek ve sürdürmek yerine öncelikle hastalıkları yönetmekle ilgilenen parçalanmış ve parçalanmış bir sağlık sistemi ile sonuçlanabilir.
Negatif tanımın bir diğer sınırlılığı da sağlık ve hastalığın nelerden oluştuğunu belirlemek için tıbbi kriterlere ve mesleki uzmanlığa dayanmasıdır. Sağlığın bu şekilde tıbbileştirilmesi, bireyin öznel deneyimlerini, sosyokültürel bağlamını ve kişisel değerlerini göz ardı ederek biyolojik ve fiziksel faktörlere dar bir odaklanmaya yol açabilir. Aynı zamanda sağlık hizmeti sağlayıcıları ile hastalar arasındaki güç dinamiklerini de güçlendirerek potansiyel olarak hastanın özerkliğini ve sağlığa bütünsel yaklaşımını baltalıyor.
Son olarak olumsuz tanım, yoksulluk, eğitim, barınma ve sağlık hizmetlerine erişim gibi sağlığın sosyal belirleyicilerini ele almada başarısız oluyor. Bu faktörlerin bireyin genel sağlığı ve refahı üzerinde önemli bir etkisi vardır, ancak bunlar yalnızca hastalığın yokluğuna odaklanan bir tanıma yeterince dahil edilmemiştir.
Özetle, sağlık ve hastalığın olumsuz tanımı, hastalığın yokluğuna dar odaklanması nedeniyle sınırlamalara sahiptir, sağlığın olumlu yönlerini ihmal eder, proaktif olmaktan çok tepkiseldir, büyük ölçüde tıbbi kriterlere dayanır ve sağlığın sosyal belirleyicilerini göz ardı eder. Bu eleştirileri ele almak ve sağlık ve refah konusunda dengeli bir yaklaşımı teşvik etmek için daha kapsamlı ve bütünsel bir sağlık anlayışı gereklidir.