1. Damgalama: Teşhis, çocuğu "farklı" veya "anormal" olarak etiketleyebilir; bu da akranları, eğitimcileri ve hatta aile üyeleri tarafından damgalanmaya ve ayrımcılığa yol açabilir. Bu durum çocuğun özgüvenini ve sosyal gelişimini olumsuz yönde etkileyebilir.
2. Sınırlı Eğitim Olanakları: Bazı okullar ve eğitim sistemleri engelli çocukların ihtiyaçlarını yeterince karşılayacak kaynaklara veya desteğe sahip olmayabilir. Bu, çocuğun uygun eğitime erişimini sınırlayabilir ve akademik ilerlemesini engelleyebilir.
3. Mali Yük: Engelli bir çocuğun teşhis edilmesi ve desteklenmesi mali açıdan zorlu olabilir. Aileler tıbbi değerlendirmeler, terapi, özel eğitim, yardımcı teknoloji ve diğer konaklama masraflarına maruz kalabilir.
4. Duygusal Stres: Engellilik tanısı almak hem çocuk hem de ailesi için duygusal açıdan zorlayıcı olabilir. Keder, belirsizlik ve yaşam tarzı ile beklentilerde önemli ayarlamalar yapılması ihtiyacını içerebilir.
5. Engelliliğe Aşırı Vurgu: Teşhis bazen çocuğun güçlü yönleri ve yetenekleri yerine engelliliğine aşırı odaklanılmasına yol açabilir. Bu onların özgüven gelişimini engelleyebilir ve tam potansiyellerine ulaşmalarını engelleyebilir.
6. Sigorta Alma Zorluğu: Bazı sigorta şirketleri engelli çocukları yüksek riskli olarak değerlendirip sigorta kapsamını reddedebilir veya daha yüksek prim talep edebilir. Bu durum ailelerin yeterli sağlık ve maddi destek almasını zorlaştırabilir.
7. Sınırlı Sosyal Katılım: Toplumsal tutumlar ve kapsayıcılık eksikliği nedeniyle engelli çocuklar sosyal aktivitelere katılımda ve arkadaşlık kurmada engellerle karşılaşabilmektedir.
8. Aşırı Teşhis ve Yanlış Teşhis: Engelliliklere aşırı teşhis veya yanlış teşhis konulması riski vardır; bu da gereksiz müdahalelere veya gerçek ihtiyaçlar için uygun desteğin bulunmamasına neden olabilir.
9. Ebeveyn Suçluluğu ve Kendini Suçlama: Bazı ebeveynler, çocuklarına teşhis konulduktan sonra, bunu önlemek için bir şeyler yapabileceklerine veya çocuklarını desteklemek için yeterince çaba göstermediklerine inanarak suçluluk veya kendini suçlama duyguları yaşayabilirler.
10. Potansiyel Gizlilik Endişeleri: Bir çocuğun teşhisini paylaşmak, mahremiyet endişelerini ve hassas bilgilerin rıza olmadan ifşa edilmesi riskini içerebilir.
Bu dezavantajların uygun destek, eğitim ve çocuğun güçlü yönlerine ve yeteneklerine odaklanılmasıyla azaltılabileceğini unutmamak önemlidir. Erken tanı aynı zamanda çocuğun genel gelişimini ve yaşam kalitesini iyileştirebilecek gerekli müdahalelere ve kaynaklara erişimi de kolaylaştırabilir.