1. Doğrudan İletişim: Enfekte bir atla veya kontamine yüzeylerle doğrudan temas, yaygın bir bulaşma şeklidir. Enfekte bir at, açık yaralar, burun akıntısı veya deri lezyonları yoluyla bakteri saçtığında, diğer atlara kolaylıkla bulaşabilir.
2. Cilt Yaralanmaları: Atın derisindeki açık yaralar, yırtılmalar veya sıyrıklar stafilokok bakterileri için bir giriş noktası oluşturur. Bu yaralar uygun şekilde temizlenip tedavi edilmezse bakteriler istila edebilir ve enfeksiyona neden olabilir.
3. Tıbbi Prosedürler: Ameliyat veya kateterizasyon gibi tıbbi prosedürler sırasında stafilokokal bakterilerin girişi meydana gelebilir. Steril tekniklere sıkı sıkıya uyulmadığı takdirde enfeksiyon riski artar.
4. Solunum Yolu Enfeksiyonları: Stafilokok bakterileri ayrıca havadaki damlacıkların solunması yoluyla da solunum yoluna girebilir. Bu özellikle aşırı kalabalık veya yetersiz havalandırılan ahırlarda geçerlidir.
5. Taylar: Taylar, bağışıklık sistemlerinin olgunlaşmamış olması nedeniyle stafilokok enfeksiyonlarına karşı daha duyarlıdır. Bakterileri doğum sırasında veya enfekte yetişkinlerle temas yoluyla edinebilirler.
6. Çevresel Kaynaklar: Staphylococcus aureus çevrede uzun süre hayatta kalabilir. Atlar bu bakterilerle kirlenmiş toprak, su veya yatak malzemeleri yoluyla temasa geçebilir.
Bağışıklık sistemi zayıflamış, altta yatan kronik rahatsızlıkları veya ciddi yaralanmaları olan atlarda stafilokok enfeksiyonu gelişme riski daha yüksektir. Atlarda stafilokok enfeksiyonlarının yönetilmesinde ve önlenmesinde erken teşhis, uygun antibiyotik tedavisi ve iyi hijyen uygulamaları çok önemlidir.