Paine, sömürgecilerin yaşam, özgürlük ve mülkiyet hakkına doğuştan sahip olduğunu ve hükümetin amacının bu hakları korumak olduğunu savunuyor. İngiliz hükümetinin bu amacı yerine getiremediğini ve aslında adaletsiz kanunlar uygulayarak, aşırı vergilendirerek ve İngiliz askerlerini onların rızası olmadan sömürgecilerin evlerine yerleştirerek bu hakları ihlal ettiğini ileri sürüyor.
Paine ayrıca sömürgecilerin kendi kendilerini yönetme kapasite ve kabiliyetine sahip olduğu fikrini de vurguluyor. Onların yalnızca kendi işlerini yönetme yeteneğine sahip olduklarını değil, aynı zamanda mesafeli ve dikkatsiz İngiliz hükümetinden daha iyi bir iş çıkaracaklarını da savunuyor. Paine, sömürgecilerin kendi başlarına büyüklüğe ulaşabileceklerinin kanıtı olarak diğer başarılı kendi kendini yöneten ulusların örneğini gösteriyor.
Ayrıca Paine, Britanya'dan bağımsızlığın kolonilere ekonomik fayda sağlayacağını savunuyor. Kolonilerin artık İngiliz hükümetinin uyguladığı vergilerin yükünü taşımayacağını ve diğer ülkelerle serbestçe ticaret yapabileceklerini ve bunun da refahın artmasına yol açacağını iddia ediyor.
Özetle, Paine'in Büyük Britanya ile Amerikan kolonileri arasındaki ilişkiye ilişkin ana argümanı, bireysel haklar kavramı, sömürgecilerin kendilerini yönetme yeteneği ve bağımsızlığın getireceği ekonomik avantajlar etrafında yoğunlaşıyor. Bu argümanları güçlü ve ikna edici bir şekilde sunarak Paine, kamuoyunun şekillenmesinde ve Amerika'nın bağımsızlığı davasına desteğin harekete geçirilmesinde çok önemli bir rol oynadı.