Opsonizasyon :Antikorlar ayrıca opsoninler gibi davranarak patojenlerin makrofajlar ve nötrofiller gibi bağışıklık hücreleri tarafından fagositozunu (yutulmasını) teşvik edebilir. Antikorlar patojenin yüzeyindeki antijenlere bağlanarak onları daha tanınabilir hale getirir ve fagositlerin yutmasını kolaylaştırır.
Etkinleştirmeyi tamamlayın :Antikorlar, patojenlerin yok edilmesine yol açan bir dizi protein olan kompleman sistemini aktive edebilir. Antikorlar patojenin yüzeyindeki antijenlere bağlandığında klasik kompleman yolunu tetikleyebilirler. Bu yol, çeşitli kompleman proteinlerinin sıralı aktivasyonunu içerir, bu da patojenin hücre zarını delerek hücre lizisine neden olan bir zar saldırı kompleksinin oluşmasıyla sonuçlanır.
Antikor bağımlı hücre aracılı sitotoksisite (ADCC) :Antikorlar aynı zamanda doğal öldürücü (NK) hücreler veya makrofajlar gibi bağışıklık hücrelerinin antikorlarla kaplanmış hedef hücreleri öldürdüğü bir süreç olan ADCC'ye de aracılık edebilir. Antikorlar hedef hücrenin yüzeyindeki antijenlere bağlandığında, NK hücrelerini veya makrofajları toplayabilir ve hedef hücreyi yok eden sitotoksik molekülleri serbest bırakmak üzere onları aktive edebilirler.
Bu ana mekanizmalara ek olarak antikorlar, antikora bağımlı fagositoz (ADP) ve antikor aracılı inflamasyon gibi diğer bağışıklık fonksiyonlarında da rol oynar. Antikorlar humoral bağışıklık tepkisinin temel bileşenleridir ve konağın enfeksiyonlara karşı korunmasında hayati bir rol oynarlar.