In Vivo Testleri :
İn vivo testler, fizyolojik süreçleri değerlendirmek, hastalıkları teşhis etmek veya tedavi yanıtını izlemek için radyoaktif izleyicilerin veya radyofarmasötiklerin canlı bir organizmaya, genellikle bir insan hastaya uygulanmasını içerir. Bu testler doğrudan vücut içinde gerçekleştirilir.
Nükleer tıpta in vivo testlerin örnekleri şunları içerir:
1. Kemik Sintigrafisi :Kemik metabolizmasını değerlendirmek ve kırıklar, enfeksiyonlar veya tümörler gibi anormallikleri tespit etmek için kan dolaşımına radyoaktif bir izleyici enjekte edilir.
2. Miyokardiyal Perfüzyon Görüntüleme :Kalp kasına giden kan akışını değerlendirmek ve koroner arter hastalığına işaret edebilecek azalmış perfüzyon alanlarını belirlemek için radyoaktif bir izleyici enjekte edilir.
3. Böbrek Taraması :Böbrek fonksiyonunu değerlendirmek, kan akışındaki anormallikleri belirlemek ve böbrek taşları veya tümörleri gibi durumları tespit etmek için radyoaktif bir izleyici kullanılır.
4. Akciğer Perfüzyon Taraması :Akciğerlere giden kan akışını değerlendirmek ve pulmoner emboli veya akciğer kanseri gibi durumları teşhis etmek için radyoaktif bir izleyicinin solunması veya enjekte edilmesi.
In Vitro Testler :
İn vitro testler canlı organizmanın dışında, genellikle laboratuvar ortamında kan, idrar veya doku örnekleri kullanılarak gerçekleştirilir. Bu testler, belirli moleküller, maddeler veya biyobelirteçler hakkında bilgi edinmek için biyolojik numunelerin analiz edilmesini içerir.
Nükleer tıpta in vitro test örnekleri şunları içerir:
1. Radyoimmünoanaliz (RIA) :Radyoaktif işaretli antikorlar kullanarak bir numunedeki hormonların, ilaçların veya diğer maddelerin konsantrasyonunu ölçmek için kullanılan bir teknik.
2. Enzime Bağlı İmmünosorbent Testi (ELISA) :Bir numunedeki belirli proteinleri veya maddeleri tespit etmek ve ölçmek için etiketli antikorlar veya enzimler kullanan bir immünolojik test tekniği.
3. Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) :Bir numunedeki belirli DNA dizilerini çoğaltmak ve tespit etmek için kullanılan, genetik mutasyonların veya patojenlerin tanımlanmasına olanak tanıyan bir moleküler biyoloji tekniği.
4. Akış Sitometrisi :Bir numunedeki hücrelerin, hücre boyutu, hücre yüzeyi belirteçleri ve DNA içeriği dahil olmak üzere fiziksel ve kimyasal özelliklerini ölçmek için kullanılan bir teknik.
Özetle, fizyolojik süreçleri değerlendirmek ve hastalıkları doğrudan teşhis etmek için canlı organizmada in vivo testler yapılırken, in vitro testler ise belirli molekül veya maddelerin laboratuvar ortamında analiz edilmesi için vücut dışında numuneler kullanılarak gerçekleştirilir. Her iki test türü de nükleer tıpta teşhis, tedavi ve araştırma amacıyla çok önemli roller oynamaktadır.