1. Felç:Omuriliğin hasar görmesi, beyin ile vücut arasındaki iletişimi bozarak felce neden olabilir. Felç derecesi, yaralanmanın seviyesine bağlıdır; daha yüksek yaralanmalar kolları, bacakları ve gövdeyi etkiler ve daha düşük yaralanmalar öncelikle bacakları etkiler.
2. Duyu kaybı:Omurilikteki duyu yollarının hasar görmesi, yaralanma seviyesinin altında duyu kaybına neden olabilir. Bu, dokunma, sıcaklık, ağrı ve propriyosepsiyon (vücut pozisyonu ve hareket hissi) kaybını içerebilir.
3. Refleks değişiklikleri:Omurilik yaralanmaları, uyaranlara otomatik tepkiler olan reflekslerin işlevini etkileyebilir. Omuriliğin hasar görmesi hiperrefleksi (artan refleks aktivite) veya hiporefleksi (azalmış refleks aktivite) ile sonuçlanabilir.
4. Otonom fonksiyon bozukluğu:Omurilik, kan basıncı, kalp atış hızı, terleme ve sindirim gibi birçok otonom fonksiyonun düzenlenmesinde rol oynar. Omuriliğin hasar görmesi bu işlevleri bozabilir ve nefes almada zorluk, mesane ve bağırsak sorunları ve cinsel işlev bozukluğu gibi çeşitli semptomlara yol açabilir.
5. Kronik ağrı:Omurilik yaralanması olan birçok kişi, nöropatik (sinirlerdeki hasardan kaynaklanan), kas-iskelet sistemiyle ilgili (kas spazmları veya vücuttaki yapısal değişikliklerle ilişkili) veya iç organlarla ilgili (iç organlardaki hasarla ilişkili) olabilen kronik ağrı yaşar. ).
6. Psikolojik etkiler:Omurilik yaralanmaları kişinin psikolojik sağlığı üzerinde derin etkiler yaratabilir. Depresyon, anksiyete ve travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), omurilik yaralanması olan bireylerin karşılaştığı yaygın zorluklardır.
Omurilik hasarının etkilerinin büyük ölçüde değişebileceğini ve spesifik sonuçların bireye ve yaralanmanın niteliğine bağlı olduğunu unutmamak önemlidir. Rehabilitasyon ve sürekli bakım, omurilik yaralanmalı bireylerin yeni durumlarına uyum sağlamalarına, semptomları yönetmelerine ve mümkün olduğunca fazla işlevi yeniden kazanmalarına yardımcı olmada çok önemli bir rol oynamaktadır.