1. Uyaran:Vücudun iç ortamında bir değişiklik veya rahatsızlık meydana gelir. Örneğin, fiziksel aktivite nedeniyle vücut ısısının artması.
2. Reseptör:Vücuttaki özelleşmiş hücreler veya yapılar değişimi algılar ve reseptör görevi görür. Bu durumda ciltteki ve beyindeki sıcaklık reseptörleri artan vücut ısısını algılar.
3. Kontrol Merkezi:Reseptörler, genellikle beyin veya belirli bezlerden oluşan kontrol merkezine sinyaller gönderir. Kontrol merkezi tespit edilen değeri istenilen veya set değeri ile karşılaştırır.
4. Efektör:Karşılaştırmaya göre kontrol merkezi, yanıt üretebilecek kaslara, bezlere veya diğer organlara yani efektörlere sinyaller gönderir. Bu durumda kontrol merkezi ter bezlerini harekete geçirebilir.
5. Yanıt:Efektörler, başlangıçtaki değişikliğe karşı koyan bir yanıt üretir. Aktif hale gelen ter bezleri, teri cilt yüzeyine salarak vücudun buharlaşmasına ve soğumasına neden olur.
6. Olumsuz Geribildirim:Tepki etkili olmaya başladıkça vücut ısısı düşmeye başlar. Reseptörler düşen sıcaklığı algılar ve sinyalleri kontrol merkezine geri gönderir.
7. Denge:Vücut ısısı istenilen ayar noktasına döndüğünde kontrol merkezi efektörlere sinyal göndermeyi bırakır ve tepki durdurulur. Sistem dengeye ulaşır ve homeostaz korunur.
Özetle, negatif geri besleme döngüleri, çeşitli fizyolojik parametreleri ayar noktalarıyla karşılaştırarak ve vücudu istikrarlı bir iç ortama geri getirmek için uygun tepkileri başlatarak sürekli olarak izler ve ayarlar. Negatif geri besleme döngüleri, homeostazın korunmasında ve vücut sistemlerinin düzgün işleyişinin sağlanmasında önemlidir.