1. Bilginin Sınırlı Yayılması: Tıbbi bilgi ve keşifler genellikle küçük bir akademisyen ve uygulayıcı grubuyla sınırlıydı, bu da tıbbi uygulayıcılar tarafından daha geniş bir şekilde yayılması ve benimsenmesini zorlaştırıyordu. Bilgiler genellikle el yazısıyla yazılmış el yazmaları aracılığıyla paylaşılıyordu ve bu da erişilebilirliği sınırlıyordu.
2. İnsan Vücudunun Eksik Anlaşılması: Anatomi ve fizyolojiye olan ilginin artmasına rağmen insan vücudunu ve hastalıkların onu nasıl etkilediğini anlamada hala önemli boşluklar vardı. Bu kapsamlı bilgi eksikliği, etkili tedavilerin geliştirilmesini engelledi.
3. Göreceli Olarak İlkel Tedavi Yöntemleri: Bu dönemdeki tedavilerin çoğu hala geleneksel inançlara, bitkisel ilaçlara ve kan alma yöntemlerine dayanıyordu ve bunların etkisi sınırlıydı. Yeni keşiflerin ve uygulamaların benimsenmesi, yerleşik tıbbi geleneklerin direnişiyle karşılaştı.
4. Cerrahi Sınırlamalar: Anestezi, uygun cerrahi teknikler ve enfeksiyon kontrolü eksikliği nedeniyle cerrahi işlemler sınırlıydı. Karmaşık operasyonlara yönelik girişimler sıklıkla başarısız sonuçlara yol açtı ve daha da yaygın cerrahi müdahalelerin cesaretini kırdı.
5. Standart Tıp Eğitiminin Eksikliği: Tıp eğitimi standartlaştırılmamıştı ve birçok uygulayıcı, bilimsel ilkelere dayalı resmi eğitim yerine çıraklık ve kişisel deneyime güveniyordu. Bu durum farklı tıp pratisyenleri arasında bilgi ve uygulamalarda farklılıklara neden olmuştur.
6. Yaygın Batıl İnançlar ve İnançlar: Bu dönemde batıl inançlar ve halk ilaçları yaygındı ve bu da etkisiz, hatta zararlı olabilecek tedavilere yol açıyordu. Kanıta dayalı tıbbın kabul görmesi oldukça zaman aldı.
7. Sosyoekonomik Faktörler: Sosyoekonomik nedenlerden dolayı nüfusun çoğunluğunun tıbbi bakıma erişimi sınırlıydı. Tıbbi gelişmeler genellikle zengin ve eğitimli kişilere yönelikken, insanların çoğunluğu geleneksel şifacılara ve halk ilaçlarına güveniyordu.
8. Dini İnançlarla Çatışma: Galen'in teorilerinin reddedilmesi gibi bazı keşifler, dini öğretilere ve inançlara meydan okudu ve dini doktrinlerle çelişmekten korkan uygulayıcılar arasında direnişe ve isteksizliğe yol açtı.
9. Önleyici Tedbirlerin Eksikliği: Hijyen, sanitasyon ve önleyici tedbirlerin önemi geniş çapta tanınmadı ve bu dönem boyunca bulaşıcı hastalıkların ve salgın hastalıkların devam etmesine katkıda bulundu.
Bu sınırlamalara rağmen, tıbbi rönesansın keşifleri ve ilerlemeleri, gelecekteki gelişmelerin ve sonraki yüzyıllarda tıbbi uygulamaların nihai modernleşmesinin temelini oluşturdu.