Keşif ve duyusal uyarım :Yeni yürümeye başlayan çocuklar sürekli olarak çevrelerini keşfederler ve vücutları hakkında bilgi edinirler. Dişlerinin derilerindeki hissini hissetmek veya ağızlarını ve dişlerini keşfetmek için kendilerini ısırabilirler.
Diş çıkarma :Diş çıkarma, yeni yürümeye başlayan çocuklarda rahatsızlığa ve ağrıya neden olabilir ve bu rahatsızlığı gidermek için kendilerini ısırabilirler.
Hayal kırıklığı ve öfke :Yeni yürümeye başlayan çocuklar sinirli olduklarında veya öfkelendiklerinde de kendilerini ısırabilirler. Bu, isteklerini veya ihtiyaçlarını iletemedikleri zaman veya bunalmış hissettikleri zaman meydana gelebilir.
Taklit :Yeni yürümeye başlayan çocuklar genellikle etraflarındaki kişilerin davranışlarını taklit ederek öğrenirler. Başka birinin kendisini ısırdığını gördüklerinde bu davranışı taklit edebilirler.
Dikkat çekici :Bazı küçük çocuklar ebeveynlerinin veya bakıcılarının dikkatini çekmek için kendilerini ısırabilirler.
2 yaşındaki çocuğunuz kendini ısırıyorsa bu davranışı sakin ve tutarlı bir şekilde ele almanız önemlidir. İşte bu davranışla başa çıkmak için bazı ipuçları:
* Sakin olun :Çocuğunuz kendini ısırırken sakin olmanız önemlidir. Kızmak ya da üzülmek durumu daha da kötüleştirecektir.
* Çocuğu durumdan çıkarın :Çocuğunuz kendini ısırıyorsa onu ortamdan uzaklaştırın ve sakinleşebileceği güvenli bir yere götürün.
* Çocuğunuzla konuşun :Çocuğunuz sakinleştiğinde, neden kendini ısırdığını onunla konuşun. Onlara ısırmanın duygularını ifade etmenin veya dikkat çekmenin iyi bir yolu olmadığını açıklayın.
* Sınırları ve sınırları belirleyin :Çocuğunuza ısırmanın kabul edilebilir bir davranış olmadığını açıkça anlatın. Sınırları ve sınırları belirleyin ve disiplininizle tutarlı olun.
* Çocuğunuzu övün :Çocuğunuz kendini ısırmayı bıraktığında, onu iyi davranışlarından dolayı övün. Bu onların ısırmanın kabul edilemez olduğunu öğrenmelerine ve iyi davrandıklarında olumlu ilgi göreceklerine yardımcı olacaktır.
Çocuğunuzun ısırma davranışı ısrarcı veya şiddetliyse, daha fazla rehberlik ve destek için doktorunuzla veya bir çocuk psikoloğuyla konuşmanız önemlidir.