Meyvede algılanan tatlılık yoğunluğu çeşitli faktörlerden etkilenir:
1. Şeker İçeriği: Meyvedeki şeker konsantrasyonu ne kadar yüksek olursa tadı da o kadar tatlı olur. Farklı meyve türleri, farklı tatlılık seviyelerine katkıda bulunan farklı şeker içeriğine sahiptir. Örneğin mango, üzüm ve muz, yüksek şeker içeriği ve yoğun tatlılığıyla bilinir.
2. Asitlik: Meyvelerde sitrik asit, askorbik asit (C vitamini) ve malik asit gibi asitlerin varlığı tatlılıklarını dengeler. Asitler tatlılığa kontrast oluşturarak uyumlu bir lezzet profili oluşturur. Turunçgiller (portakal, limon), ananas ve ravent gibi meyveler, aşırı tatlılığı ortadan kaldıran daha yüksek düzeyde asit içerir.
3. Lezzet Bileşikleri: Meyveler, kendilerine özgü tat ve aromalarına katkıda bulunan çeşitli lezzet bileşikleri içerir. Bu bileşikler meyvenin tatlılığıyla etkileşime girerek genel lezzet deneyimini artırır. Örneğin çileğin karakteristik tatlılığı, kendine özgü çilek aromasıyla tamamlanmaktadır.
4. Doku: Bir meyvenin dokusu da onun tatlılığının algılanmasında rol oynar. Daha yumuşak, daha sulu dokuya sahip meyveler genellikle daha kuru veya daha sert meyvelerden daha tatlı bir tada sahiptir. Bunun nedeni, daha yumuşak meyvelerin sularını daha kolay salması ve damak tadına ulaşan tatlılığın yoğunlaşmasıdır.
5. Kişisel Tercih: Bireysel tat tercihleri de tatlılık algısını etkiler. Bazı insanlar, öznel tercihleri ve farklı lezzet profillerine olan hassasiyetleri nedeniyle bazı meyveleri diğerlerinden daha tatlı bulabilir.
Genel olarak meyvenin tatlılığı, doğal şekerlerin, asiditenin, lezzet bileşiklerinin, doku ve kişisel tercihlerin birleşiminden kaynaklanır. Bu faktörlerin karmaşık etkileşimi, çeşitli meyveleri tüketirken deneyimlenen enfes ve çeşitli tatlı tatları yaratır.